Nerede başlayayım ne söyleyeyim inanın bilmiyorum. (Aslında biliyorum ama böyle bir girizgah yapayım dedim.) Bildiğim bir şey varsa o da şu: Oğuz Atay okumak bana hiç iyi gelmiyor. Kitabı bitirdikten sonra kendime gelemedim diyebilirim. (Zaten hiç kendimde olamadım ya neyse şimdi girmeyeyim o konulara.) Bence Oğuz Atay kitapları yasaklanmalı! Ne
Ben buradayım sevgili okuyucum sen neredesin? diye sesleniyor kitabın sonunda Oğuz Atay. Korkuyu Beklerken adlı öykü kitabında yazar sekiz öykü ele alıp sekiz karakteri irdelemiştir. Hikayelere konu edinilen karakterler toplumun eksiklerinin hatalarının yanlışlarının cisimleşmiş halidir. Toplumdan uzakta yaşamayı tercih eden, beyaz kadın mantosuna sarınıp sokakları arışınlayan, ölen babasıyla ona ithafen yazdığı mektupta hesaplaşan ezcümle hayatın bir noktasına tutunamayan karakterler ve öyküler.
Öncelikle, Oğuz Atay'a ve eserlerine tutunabilenler kervanına katılmaktan gurur ve sevinç duyduğumu belirtmek isterim. Yarım bırakılan kitaplar listesinde birinci sırada olmasına gönlüm razı olmuyor. Oğuz Atay okumaya Tutunamayanlar ile başlamak bana gore mantıklı bir seçim değil. Çünkü, Oğuz Atay kalemi diye bir gerçek var, başka kalemlere benzemez. Bir yerden sonra alışıyor ve anlayabiliyorsunuz. Anlamaya başladıktan sonra ise korkarak baktığınız kitaplara sarılırken buluyorsunuz kendinizi..
Tutunamayanlar; Selim'in Turgut'un "özbenliğine" "ışık" tutmasından ve Turgut'un Selim'i anlamaya anlatmaya çalışmasından oluşuyor denilebilir. Kıtabın başlangıcı kitap bittikten sonra tekrar okunduğunda çok daha anlamlı oluyor. Sanırım bu sebeple ' Sonun başlangıcı '.
Okurken zorlandığım tek yer Günseli'nin anılarını anlattığı ; 15. bölüm (460-537) oldu. 77 sayfa boyunca paragraf ve tek bir noktalama işareti yok. Yazar burada sanırım bir alt metin olarak " Tutunamayan olmak öyle kolay bir is değil sevgili okur" demek istemiş. ( Bir de şarkıların açıklamalarına, Dandini ve dastana hikayesine inanmıştım. :( ) Beni kah gülümseten kah ağlatan ve mutlaka her insanın kendisinden bir parça bulabileceği Tutunamayanlar, aslında bize de ışık olabilecek kalitede.
Dinç kalemine, yorgun yüreğine sağlik Oguzcum Atay. Biz buradayız, Sen neredesin..
"YAŞAMAYI TAKLİT EDEREK İNSAN ANCAK YIRMI BEŞ YIL KADAR YAŞAR."
202 syf.
·
Not rated
Edebiyat tarihinde nice kitap vardır giriş cümleleriyle okurunu mest eden, ama bir kitap var ki son cümlesiyle bu alanda tek olma özelliğini belki de alan...
"Ben burdayım sevgili okuyucum, sen nerdesin acaba?
Işte bu cümle ile biter Korkuyu Beklerken.
Atay, canım Derdayı hatırlatıyor... Sevgiyle 🥀
Eveeet, ben geldim. Uzun zamandır 5. Dalga'nın okuma durumumda gözüktüğünü farkettim. Bu ara hayatım karışık biraz, teknik nedenler de araya girince güncelleme yapmayı unutmuşum.
"Uğrunda yaşadığımız her şeyi yok ettiler. Şimdi de uğrunda öleceğimiz şeylerin peşindeler!"
Hazır Mars'ta su bulundu. Evrendeki varlığımız tekrar gündeme
Merhaba sevgili okur,
Oğuzcuğum Atay’ın o meşhur sözü, aynı zamanda bu kitabın son cümlesi: “Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?”
Hayaller ile hayat arasına sıkışmış çaresizce bekliyoruz, korkuyu korku ile bekliyoruz… Sen bizi iyi anlarsın Oğuzcuğum…
Kitap sekiz öyküden oluşuyor. Benim de en sevdiğim öykü, kitaba da adını veren ‘Korkuyu Beklerken’ oldu. Yazarı bilmeden açıp okusaydım dahi bu hikaye Oğuzcuğum Atay’ın kaleminden çıkmış derdim.
Biraz fazla kasvetli bir okuma olduğunu hatırlatarak herkese tavsiye ederim efenim...