Kaybolmuş bir insanın, kendisini ancak bir başkasında bulabileceğine bütün kalbimle inandım. Mühim olan o insanı bulabilmek. Aynı kederi paylaştığınız ruhla karşılaştığınızda, tanıdık bir şeyler görmek umudunuzu diriltir. Bir mucize kadar hayret verici bir karşılaşma ortak kederli ruhların birbirini bulması..
Böyle bitiyordu Kaybolan. Karakterden birisiyle adaş olmam,kafasında sürekli bişeyler düşünmesi. Düşündüğü şeyleri kendine yük etmesi gibi şeyleri yaşayan birisi olarak Hakan’ın duygu yoğunluğunu hissettim diyebilirim.
Fakat kitabın yoran bir tarafı var,şöyle ki: Çok fazla ayrıntı veriyor,bir konu üzerindeyken başka şeylerden bahsedip sayfalarca,sonra tekrar aynı olaya dönüyor. Bazen insan nerede kalmıştık diye düşünmüyor değil.
Tarık Tufan’ın bütün kitaplarına aşina birisi olarak şunu da söylemeden edemeyeceğim; Tarık Tufan’ın olay örgüsünde hep bir karamsarlık,bir bunalım hali var ve bunu insana hissettiyor. Sanki koyu gri renkli bulutlarla dolu bir gökyüzünü izliyor gibi..
KaybolanTarık Tufan · Doğan Kitap Yayınları · 20203,163 okunma