ölememe, yaşayamama, doğamama konusunda söylenenler de neyin nesi...ilerleyemediğiniz, gerileyemediğiniz, nereden geldiğinizi, nerede olduğunuzu, nereye gittiğinizi, başka bir yerde, başka bir insan olma olasılığınız var mı bilmediğiniz bir yerle ilgili hiçbir varsayımda bulunmuyorsunuz, kendinize hiçbir şey sormuyorsunuz, soramıyorsunuz, oradasınız, kim olduğunuzu bilmiyorsunuz,nerede olduğunuzu bilmiyorsunuz, HER ŞEY OLDUĞU YERDE KALIYOR, HİÇBİR ŞEY DEĞİŞMİYOR...
Kırmızı Kedi
Ama onu suçlayamıyorum,
çünkü benim kim olduğumu anlama çabalarımın ve varlığımın tüm anlamının, sadece geçmişimle değil, geleceğimle ilgili olasılıkları ve sadece nereden geldiğimi değil, nereye gittiğimi de bilmekten geçtiğini bir türlü anlayamıyor.
Bin yıllık tarihi olan bir millet ne olduğunu, nereden geldiğini ve nereye gideceğini şaşırmış haldedir; daha doğrusu şüpheli eller tarafından şaşırtılmaktadır. Bugün kendine gelemeyecek kadar şaşkına dönmüş, ikiz ruhlu bir neslin mukadderatının mesulleriyiz.
Sayfa 75
"Ama onu suçlayamıyorum, çünkü benim kim olduğumu anlama çabalarımın ve varlığımın tüm anlamının, sadece geçmişimle değil, geleceğimle ilgili olasılıkları ve sadece nereden geldiğimi değil, nereye gittiğimi de bilmekten geçtiğini bir türlü anlayamıyor."
Sayfa 232Kitabı okuyor
"Tablo bu toz olmadna çalışmaz, seni sivri zeka. Snei nereye düşüreceğini bilmiyorum, Müphem'in zulasından ödünç aldım."
"Yani çaldın?"
"Ben öyle adlandırmazdım. Sana yardım eden birine iftira mı atıyorsun?"
"Dur bir dakika sen tabloyu nereden biliyorsun?"
"Hangi tabloyu?"
....fakat yetişkinler de çocuklar gibi bu dünyada oradan oraya sürükleniyorlar ve onlar gibi nereden gelip nereye gittiklerini bilmiyorlar, onlar gibi gerçek amaçlar doğrultusunda hareket etmiyor ve onlar gibi bisküvi, pasta, yerine göre şeker, yerine göre sopayla yönetiliyorlar: Genellikle buna kimse inanmıyor, ama bana göre bu çok açık bir şey.🤷♀️
*********
Goethe bu kitabı yazdığında henüz 25 yaşındaymış ve ilk romanı bu...
İçinde inanılmaz düşünceler var, 25 yaşındasın ve böyle engin bir ruha , düşünce yapısına sahipsin ...
Kitap şimdilik iyi gidiyor, henüz başlarındayım kitabın ama galiba sevecegim bu kitabı fazlasıyla ... 📚 💫
Johann Wolfgang Von Goethe
Genç Werther'in Acıları
Kim olduğunu, nereden geldiğini bilmeyen bir millet; nereye gideceğini ve ne için çabaladığını bilebilir mi?
ne kadar az şey vardı
üstelik onlar da imkânsız
ve hepi topu küçük bir parça
yontulmuş...
gövdeden
kök yok orada
ve insan
bir ağaçtır gerçekte. |
Sayfa 56
"Nereden gelip nereye gider bu trenler? Binsem beni de götürür mü düşler ülkesine?"
Sayfa 34 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
..gözlerinde sessiz, sahipsiz çığlıklar var;
bedeni tütmeyen ama hunharca tutuşan alevlerle dolu..
bu hikayeler nereden, nereye savrulmuş,
her savuruş hangi yangından hangi tufana fırlatmış,
ne almış neyi yok edip
hangi bilinmezliği yaratmış kalbinde..
Yokluğun,
yoksunluğun bağrında nasıl yaşar ki insan..
Akıl öyle şerefsiz bir şey ki nereden nereye çıkacağını asla kestiremiyorsunuz.
Sayfa 110 - İletişimKitabı okudu
Nereden ve nasıl geldiklerini bilmeyenler nereye ve nasıl gideceklerini de bilmeyen günün adamlarıdırlar
Hakiki güç ve heyecandan yoksun, tıpkı onların Avrupalılaşmış şehirlerin sahte parlaklığı gibi onlarda var olan her şey sunidir ve otantik değildir. Ne olduğunu ve köklerinin nereden geldiğini bilmeyen bir ülke, nereye gideceğini ve yüzünü neye doğru çevirmesi gerektiğini bilebilir mi?
Yerküre dediğimiz bu geçici ikametgâhı derin bir hüzne kapılmadan seyretmek acaba mümkün mü? Nereden geldik? Nereye gidiyoruz? Temiz bir inancın pek güzel cevap verdiği bu soruya akıl ve fen cevap vermiyordu. Bir kere daha doğaya baktım. Bu defaki bakışımın önünde güzellikler kayboldu. Işık söndü, her tarafı karanlık kapladı. Sanki gerçek, olanca dehşetiyle gözlerime göründü: İnsan gözünü okşayan çimenlerdeki yeşillikler, latif çiçeklerdeki güzellikler; sadece ışık oyunu! Mini mini kuşların cıvıltısı; hava titreşimi! Âlemleri kaplayan bu ışık; esîr dalgalanması! Kısacası hepsi bir zorunluluğa, bir emre, bir kanuna esir! Güya karşımda Buda Gotama Sakyamuni belirdi. Hazin tebessümü, sararmış çehresiyle "Hiç! Hiç! Hiç!" diyordu.
Sayfa 7Kitabı okuyor
