Ümit Yaşar'ın yazdığı Beni Kör Kuyularda Merdivensiz Bıraktın şiirini Münir Nurettin Selçuk bestelemiş, oğlu Timur Selçuk da yorumlamıştır. Kitabın kapağında yer alan kuyu metaforu ise Nuri Bilge Ceylan'ın Ahlat Ağacı filminden alınmıştır.
Bu kitapta karaktere çok az yer verilmesine rağmen beni etkileyen Halil karakteridir. Çünkü o, bizim insanlığımızdır. Kötü ile iyiye, zalim ile mazluma aynı yüzle bakmayan, bakamayan insandır. Kanatlarının altına; iyilikten, adaletten başka bir kavram yerleştirmeden tüm dünyayı alan bir Turnadır.
Eksilmesin dudağından gülüşün eksilse yaşamından güneş
Yüzün kararmasın gecede, gülümse düşlerinde yine
Nereye uçar turnalar, nereye gider gökyüzü?
Alıp kanatlarına umutlarını geçmişin...
Sen yıkıldın altında göğün, yandın küçük bir pervane gibi
Ah, küçük bir pervane gibi
Kim götürdü bakışından ışığı, kim aldı gözlerinden onu?
Kadehlerden yüreğine boşalan acı bir umutsuzluk o mu?
Kime söyledin derdini, kimi sevdin gizli gizli?
Kimler uyandırdı içindeki kötü kırık türküleri?
Ölenlerin adını unutma, türkülerin, meydanların
Ah, bırakmasın onlar seni
Ne de çabuk yıktın kendini sarıldın yalanlara, boşluğa
Hey! bak işçi tulumu giymiş umut!
İsterse uçsun turnalar, isterse gitsin gökyüzü
Alıp kanatlarına bulutlarını rüzgarın...