İnsana en büyük kötülük, kendi düşüncesiz kararlarından gelir.
"İnsanlar kendilerini mutsuz edecek hatta hayatlarını karartacak bir şey dahi olsa kendi uydurduklarına inanıyorlar.Bu daha iyi bir gelecekten ümüdini kesmiş insanların inanma ihtiyacıdır."
Sayfa 246Kitabı okudu
Hayatın akışı çok nadiren insanın kendi eline geçer. Ve o anları da insan zaten fark etmeden geçirir. Zayıflığını ise insan ancak kaderin kendisini yendiği zaman fark eder. O zamanda yapacak pek bir şey kalmamıştır.
Ne gariptir ki her şey yolunda giderken insan çok az şey düşünebilir Tanrıdan isteyecek. Ya da saçmasapan şeyler ister aslında hiç de fazla önemi olmayan. Ama her şeylerini kaybetmiş insanlar için dua etmek kolaydır. Neyi özlediklerini, neyi kaçırdıklarını, Tanrıdan ne isteyeceklerini gerçekten bilirler.
Kader zaten bu değil midir? Hayat insanın kendi arzusu, kontrolü dışındaki sürüklenişi değil miydi? Tesadüf eseri kaderin getirdikleri hayallere uyuyorsa şans denilip geçiliyordu. Yoksa adı sadece "kader" olarak anılıyordu.
deli gibi uykum var Nermin
elimden hiçbir şey gelmiyor inan
ben nasıl uyurum sen uyanmazsan
Allah biliyor hiçbir şeyim yok
sevilecek şeyler ağaçların arasından geçip gidiyor
seni sevmek de öyle orman!
yanınca bitiyor her şey yanınca bitiyor
kalanlarla avunmuyorum Nermin
sen yoksun her nasıl olmayacaksan
bu imtihan bu debi
o terli atın külündense bu kalp
çok sevinirim ya Rabbi
beni her yerimden kapatırsan
-Alper Gencer.
Özlemek..... ancak sevdiklerin olduğu müddetçe gerçekleşen bir duygudur. Bu da insana mutluluk vermelidir. Yeter ki, sevdiklerin bir daha hiç görüşemeyeceğin uzaklıklarda olmasınlar. Özlem o zaman yaman olur.....
Sayfa 84Kitabı okudu