Aysel "Nermin ablanın söyleyeceği var" dedi. Baktım Nermin ablasına, utana sıkıla ama derin bir yorum çekmenin düşünceli haliyle, "Gülben 'e ağır başlı bir adam lazım, Kadir İnanır çok yakışıyor ona. " Birsen abla birden lafa girip Nermin'in sözünü kesti "Aysel Ebru Gündeş 'e topuz baş yakışmıyor hiç değil mi? Hiç yakışmıyor!" Aysel atıldı ''Yok, yok abla ben senin gibi düşünmüyorum." Nasıl mutlular, nasıl iştahla şehvetle tartışıyor, konuşuyorlar! Ne kadar uzağım buraya, Afrika menekşesine biraz daha mı dalsam... Gözle görünemeyen derin bir uçurum, kavranılamaz ve başedilmez bir dünyanın içine düştüm.
Bir akıl hastanesi var ama adı ev. Çeşit çeşit hastalar var ama adları hasta değil, misafir. Başhekime baba, hemşirelere ise abla deniyor.
Kitabın ana karakteri Esin, evin misafirlerinden. Diğer önemli karakter ise Rikkat. Rikkat ise evin ablası. Bu iki kadın üzerinden şekilleniyor hikaye. Eser birinci ağızdan yazılmış. Her karakter kendi hikayesini anlatıyor. Esin gencecik bir kadın. Ev içerisinde umutsuzlukla debelenen, kendine yer arayan, her şeye rağmen mutlu olmaya çalışan ve kendiyle hesaplaşan bir kadın. Bu hesaplaşmada oldukça eksik parçalar var. Neden bu evde yaşadığını, neden hasta olduğunu bilmiyor. Her şey büyük bir bilinmezlik etrafında dönüyor. Esin bu bilinmezliği ince ince anlatıyor. Rikkat ise evin ablası. Hastalara, özellikle Esin’e pek acıyor. O da geçmişiyle hesaplaşan ve yaşı ilerlemiş bir kadın. Annesinin ve ailesinin hatıraları ile yaşıyor. Biraz ürkütücü ve çokça merak uyandırıcı bir hikayesi var. Bu iki dramatik hikâyeye eklenen aşklar var. Biri geçmişe gömülmüş, diğeri ise geleceğe yönelmiş ve umutla var olmayı bekliyor. Satırların arasında bireysel olma hali, toplumsal bellek, aile, çocukluk travmaları, hafızanın unutmayla kavgası, geçmişin geleceğe baskısı; hepsinin kokusunu alıyorsunuz. Acı ve ironiyle harmanlanmış bir aşk ve umut romanı bile denebilir. 
Misafir
“ … sen beni hiç bırakmazsın di mi abla?”
“ Hiç bırakmam.“
“ Ne olursa olsun hiç bırakmazsın di mi?”
“ Ne olursa olsun hiç bırakmam.”
Nereye uçarsa uçsun orada mutlu olacağına inanan iyimser bir kuş havalandı içimden. Nereye konarsa konsun orada yalnız kalmayacağını sanan sersem bir kuş.
Sayfa 146 - Hep KitapKitabı okudu
İnsan ölür mü ya, ölür mü abla?! Bizi bırakıp ölünür mü?
Sayfa 220 - Kronos Aylakları, Sahibinden SatılıkKitabı okudu
Merhaba 1K kitabseverleri!
Esina Mavi canımın bircesinin önerisi üzerine okuyacaklarıma aldığım kitabı, "abla mutlaka okumalısın, hemen başlamalısın," sözleri üzerine öne aldım ve iyi ki de almışım. Yazarın kalemiyle ilk buluşmam ve yazım dilini çok sevdim. Kelime oyunlarını seviyor olmamdan kaynaklı mı, mizaha olan sevgimden
“Tanrının hiçbir yoksulun bugüne kadar işine yaramadığı” hakkındaki düşüncelerini dinledikten sonra ayağa fırladı, bebeği elinden kapıp, “tövbe de Nermin abla, tövbe de çarpışırsın,” dedi ve gitti, bir daha da uğramadı.
' Kardeşlerin bitlenmiş Badegül. Otur şuraya saçına bakmam lazım,' diyorum.
'Onlar benim evcil hayvanım, kimseye vermem,' diyor. Yardım et Nermin Abla, evi ocağı bit götürüyor. "
