Nermin Yıldırım/ Gidenlere Özür Değil, Ömür Borçlusun

"Her uzvum tamamdı ben eksiktim.Kimsenin omzuna dokunmamıştı elim.Omuz vermeden, göz yaşı silmeden, kalp ısıtmadan, el uzatmadan, dünyaya da içindekilere de zerrece dokunmadan, çoktan sönmüş bir ruh gibi yaşayıp gitmiştim.Yalandan, sığ bir incelikti benimki; derinde küttüm, kötüydüm, korkağın tekiydim.Nice kâbus akarken gözlerimin önünden, ben sadece uyanmayı dilemiştim.Hiçbir çığlığa yankı vermemiş, ne vakit bir yaraya denk gelsem, kabuk sandığım sessizliğin ardına gizlenmiştim.Sessizlik,susanların yükselttiği derin bir uçurumdu.Kıyısına geldiğimde, gücümü toplayıp da buradayım diye bile seslenememiştim.Bu yüzden suçlu, bu yüzden yenik, bu yüzden zayiydim." diyor kitabın ana karakteri Adalet.Kitap da bu arayışın, farkındalığın izinde Adalet'in yaptığı yolculuğu ( içsel aynı zamanda) anlatıyor.Adalet her ne kadar dokunmadan yaşamışsa da o güne kadar.Haksızlık yapıyor kendine kanımca...Onun en azından bir defteri var kimi zaman 3. sayfa haberlerini kimi zamansa toplumsal kırılma noktalarını kaydettiği... "Üzülmeye dahi utanıyorsun. Çünkü biliyorsun ki bu katliam hesabını sormadığın önceki cinayetlerden beslendi. Gidenlere özür değil ömür borçlusun!" Nermin Yıldırım'ın bu cümlelerini ilk okuduğumda vurulmuştum.İşte Dokunmadan'da bu düşüncelerin etrafında dolaşıyor.Kitabın dili, kurgusu da çok güzel olmakla birlikte içeriği ön planda benim için.Adalet kitabın sonunda bir farklılık yarattı, umarım biz de kendi farklılığımızı yaratır, dokunarak yaşamayı beceririz.

DokunmadanNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20175,7bin okunma