İnsanın sevdiği birine bakarken onu artık göremeyeceğini düşünmesinin neye benzediğini biliyordum. O son bakış orada asılı kalır, ömür boyu saklanacağı yerde.
Hayat ne acayip bilmece. Birinin hatırlamadığı öbürünün unutamadığı olur hep böyle.
Hayat ne acayip bilmece. Birinin hatırlamadığı, öbürünün unutamadığı olur hep böyle.
Sayfa 402Kitabı okudu
Şimdinin tuhaflığını anlayınca, gözlerini meraktan beslenen sevimsiz bir ışıkla parlatıp öncesini, hep daha öncesini sorarlar. Magmasına kadar inmek isterler insanın. Ne kadar acıyıp eseflendiklerini yeterince gösterebildiklerinden emin olduktan sonra da çeker giderler. Sen deşilmiş bir oyuncak gibi kalırsın ortada.
Birini arayıp beklemek, onun varlığından başka her şeye kapatıyordu insanı. Beklenenin sesinden başkasına sağır, arananın suretinden ötesine kör ediyordu. Beklenen bekleyene ne denli yakın olursa olsun, zamanla üçüncü tekil şahsa , uzaklaştıkça daha beter saplanılan bir bataklığa dönüşüyordu. Derken , varsa yoksa o oluyordu. Varsa o , yoksa hiç kimse!
Varsa o, yoksa hiç kimse
Birini arayıp beklemek, onun varlığından başka her şeye kapatıyordu insanı. Beklenenin sesinden başkasına sağır, arananın suretinden ötesine kör ediyordu. Beklenen bekleyene ne denli yakın olursa olsun, zamanla üçüncü tekil şahsa, uzaklaştıkça daha beter saplanılan bir bataklığa dönüşüyordu. Derken, varsa yoksa o oluyordu. Varsa o, yoksa hiç kimse!
Sayfa 17 - hep kitapKitabı okudu
Birini arayıp beklemek, onun varlığından başka her şeye kapatıyordu insanı. Beklenenin sesinden başkasına sağır, arananın suretinden ötesine kör ediyordu. Beklenen bekleyene ne denli yakın olursa olsun, zamanla üçüncü tekil şahsa , uzaklaştıkça daha beter saplanılan bir bataklığa dönüşüyordu. Derken , varsa yoksa o oluyordu. Varsa o , yoksa hiç kimse!