Şüphe mi var, sevgilim, eylül fırtınası
devrilmiş üstüne senin paslı demiriyle
ve, diken boraları içinde yürüdüğünü gördüğüm zaman savunmasız,
aldım senin amber kitaranı, yerleştim yanına,
anladım, senin ağzın olmadan imkânsızdı çalmam onu,
ve ölüyordum sen bana baktıkça göz yaşlarıyla yağmur altında.
Benimsin artık, seril rüyalarıma kendi rüyanla.
Aşk, acı, bunca emek, uyusun hepsi bu anda.
Ah çeker gece görünmez tekerlekleri ütünde,
ve sen yanımdasın, öyle saf, uyuyan amber gibi.
Benimsin artık, seril rüyalarıma kendi rüyanla. Aşk, acı, bunca emek, uyusun
hepsi bu anda.
Ah çeker gece görünmez tekerlekleri ütünde,
ve sen yanımdasın, öyle saf, uyuyan amber gibi.
Uykun
Uykumda dinlensin bir tanem
Aşk, acı, iş dinlensin…
Görünmeyen çarkları üstünde dönen gecede
Uyumuş amber gibi safsın bana sarılıp
Başka kimse düşlerimde uyumayacak aşkım
Gideceksin, birlikte gideceğiz zamanın suyunda…
Pablo Neruda