Sosyalizm, rüzgarın gece odanın duvarlarındaki çatlaklardan içeri girememesidir, yaz boyunca güneşin tepemizi kavurmasıdır, ayak parmaklarımızın ayakkabının burnundan fırlamasıdır, nefretin insanların kalbinde yer bulamamasıdır...
Sayfa 23Kitabı okudu
Insan sokağa düştüğü zaman hiçbir beklentisi kalmaz, hiçbir şey umut etmez. Oysa ben aşktan bir şeyler beklemiştim. Aşkı tanıyınca insan olduğumu hissetmeye başlamıştım. Fahişeyken karşılıksız hiçbir şey vermez, hep alırdım. Ama aşık olunca bedenimi, ruhumu, aklımı ve tüm çabalarımı düşünmeden verdim. Asla bir şey beklemedim, sahip olduğum her şeyi verdim, kendimi tümüyle bırakıp bütün silahlarımdan, tüm savunmalarımdan arınarak çırılçıplak kaldım.
Sayfa 89Kitabı okudu
Ama aşkta her şeyimi vermiştim; yeteneklerimi, çabamı, duygularımı, en derin duygularımı... Bir azize gibi, bedelini hiç hesaplamadan, elimde avucumda ne varsa vermiştim. Tek bir şey dışında hiçbir şey istememiştim, hiçbir şey: aşkın korumasına sığınmak. Kendimi yeniden bulmak, yitirdiğim benliğimi yeniden kazanmak. Küçük görülmeyen, aşağılanmayan, tersine saygın ve üstün tutulan, duyarak yaşayan bir insan olmak
Sayfa 89Kitabı okudu
Her allahın günü beni döven bir adamla evliyken hiçbiri beni kurtarmaya yanaşmamıştı. Aşık olma aptallığım yüzünden kalbim kırıldığında da hiçbiri yardımıma koşmamıştı. Bir kadının hayatı, gerçekten acınacak bir hayattır. Oysa bir fahişe biraz daha iyi durumdadır.
Sayfa 92Kitabı okudu
''Sen bir suçlusun,'' dediler. ''Annen de suçluydu.''
''Annem suçlu değildi. Hiçbir kadın suçlu olamaz. Suçlu olmak için erkek olmak gerekir.''
Sayfa 103Kitabı okudu
'' Vahşi ve tehlikeli bir kadınsın sen.''
''Ben gerçeği söylüyorum. Gerçek vahşi ve tehlikelidir.''
Sayfa 103Kitabı okudu