Mukarrer şair-i şirin-zebanız Nev-iya ancak
Bu devr içinde bir şöfret verir Ferhadımız yoktur
Ol serv-i hoş hiramı tenha bulup ne çare
Ol bikarar böyle ben şemsar böyle
Ten zevrakın düşürme girdab-ı ıztıraba
Sabret gönül ki kalmaz bu rüzgar böyle
Geldimse n'ola ben şuarâ devrine âhir
Âdet budur âhirde gelir bezme ekâbir
Ben şairler devrine sonradan geldimse ne olmuş?
Adet böyledir. Büyükler, ileri gelenler meclise en sonra gelirler.
Sîne-i mecrûhunuzu arz ittiğinden yâre ne
Bir onulmaz yaradır zahm-ı muhabbet çâre ne
Yaralanmış göğsünü yâre arz edişinden yâre ne
Sevgi yarası iyileşmez yaradır, çâre ne
Kanda bir gam yârsuz kalsa benimle yâr olur
Bir belâ kim sâhibin bulmaz bana gam-hâr olur
İstesem bir çâre bin nâ-çârlık yüz gösterür
Vüs’at istersem geniş dünyâ başuma dar olur.