Bizüm hergiz bu varlık defterinde adımuz yokdur
Senin mahzûnun olmak bana şâdân olmadan yeğdir
Gamınla ağlamak ellerle handân olmadan yeğdir
Mutlu olmaktansa senin mahzunun olayım daha iyi
Ellerle gülüp oynayacağıma senin derdinle ağlarım daha iyi.
Ten zevrakın düşürme girdab-ı ıztıraba
Sabret gönül ki kalmaz bu rüzgar böyle
Gül gibi sînesin siper itdi/ Gelicek ol mehe sihâm-ı ecel
Ölüm, can kuşunu yuvasında iken avlar. Ölüm, hükm-i sultândır. Bu sebeple cellâdın elinde ağlamanın faydası yoktur. Ölüm, insan ömrünü öğüten dokuz gözlü bir değirmeni gece gündüz durmadan çalıştırır. "Şeyh-ü şâb" ayırmaz. İbret vaktidir.
Sayfa 36
Gözümün nûru gönlümün sürürü ömrümün varı
Bizimle dost olmazsan adâvet eyleme bârî
Çün sırr-ı Hakk vücuh-ı mezahirde müstetir
Bir veche nazıruz görelüm Hakk ne gösterir
Çünkü Hakk’ın sırrı görünen yüzlerde gizlidir.
Bir yüze bakıyoruz, bakalım Hakk ne gösterecek.
Kanda bir gam yârsuz kalsa benimle yâr olur
Bir belâ kim sâhibin bulmaz bana gam-hâr olur
İstesem bir çâre bin nâ-çârlık yüz gösterür
Vüs’at istersem geniş dünyâ başuma dar olur.
Geldimse n'ola ben şuarâ devrine âhir
Âdet budur âhirde gelir bezme ekâbir
Ben şairler devrine sonradan geldimse ne olmuş?
Adet böyledir. Büyükler, ileri gelenler meclise en sonra gelirler.
Güllerin ben hep fena suretlü buldum gülşenün
Sen de bak gör ey gönül ruy-i beka gördün mü hiç
Âşıkız dîvâneyiz bağ ile gülzâr isteriz
Bir güle bağlanmışız illâ ki bî-hâr isteriz