Açıkçası kitap biraz hüzünlü.Ben genelde depresyon gibi kurguları içeren kitapları sevmem. Bununsa tek bir nedeni var.Şu hayatta hepimiz mutlu olmak isteriz.Evet,bazılarımız kendine acı çektirmeyi sevse de okullarda okuyup,iyi bir iş sahibi olmanın tek sebebi rahat bir hayat yaşamak.Rahat hayat yaşamayı istemenin amacı ise mutlu olabilmektir.Tabi ki işini severek yapanları ayrı kefeye koyuyorum.Demek istediğim şu ki;Mutlu olmak istiyorsam neden kendimi üzecek bir kitap okuyayım ki.Saçma gelebilir ama şöyle düşünürsek her nekadar oradaki ağlamak geçici bir şey olsa da hormonlar bunun tam tersine işler.Bunun hakkında makaleler okuyabilirsiniz.Neyse kitaba gelirsek(!) kitap hoş lakin dediğim gibi bu tür şeyler pek ilgimi çekmiyor.Sürükleyici bir hikayesi var fakat benim okudukça okumayasım geliyor.
