Yorgunluğu beyin yaratıyor. Sabahtan itibaren yorgun olduğun fikrini taşıyorsun. Tabii bu yüzden giderek daha çok yoruluyorsun. Her şeyden , her türlü girişimden korkuyorsun. Zaten yorgunsun, bir de bunu yapacak olursan iyice yorulacaksın. Böylece çevrende bir nevroz yaratıyorsun.
Sayfa 88Kitabı okudu
Aşırı evhamlı bir annenin çocuklarının düzenli olarak rüyalarında annelerini kötü bir hayvan ya da bir cadı olarak görmeleri, çocuk ruhunda bir bölünmeye, böylelikle de nevroz olasılığına yol açar.
Bellek bir birey için neyse,tarihte toplum için odur. Bellek yitimine amnezi,bellek bozulmasına nevroz deriz; tarihini boşlayan ya da çarpıtılmış tarihten beslenen toplum da belleğini yitirmiş ya da Nevrotik bir toplumdur.
Her nevroz, kişi için bir dindir ve din, insanoğlunun evrensel nevrozudur.
#freud #sigmundfreud #jedrubenfeld #bircinayetinpsikanalizi #din #nevroz #nevrotik
Sayfa 80Kitabı okuyor
Hz. Musa'nın arayış yolculuğunda yaşadıklarının anlamı şudur: İnsan
içgüdüsel ruhunu kaybetmiştir. Bu olgu, nevroz psikopatolojisinde çok iyi bilinen ve sürekli bilincin tek yönlülüğüyle ilgili olan çözülme semptomudur. Nevrotik
süreçler, normal olayların abartılmasından başka bir şey olmadığı için, benzer durumlann normallik bünyesinde ortaya çıkması da mümkündür. Burada günlük konuşma
dilinde "ruh kaybı", bilim dilinde "abaissement du niveau mental" denen olgu söz konusudur. Hz. Mûsâ ve
hizmetçisi çok geçmeden olan bitenlerin gerçek yüzünü anlamışlardır.
İyi geceler
Nevroz bir fiksiyondur; nevrozlu, kendi
tokatlarına yanağını uzatan kişidir.
Sayfa 7Kitabı okuyor
Anlam, insan hayatının en önemli meselesidir. “ Nevroz anlamını bulamamış ruhun ıstırabıdır” der Jung.
Mutsuzlukların en temelinde anlam arayışı vardır, yani dünyada varlığını bir yere oturtma meselesi.
Çünkü insan kurt, kuş, böcek,yaprak toprak degil.
Var olmuş ve bu varlığı anlamlandırmak istiyor.
Ne için varım? Ne olacağım? Nereye gidiyorum…
Sayfa 50 - Çözmemiz gereken meseleler/ Mehmet dinç
Ölüm
Var olmazken ne olacağımı anlatan bir tür ön nevroz, bedenimi ve ruhumu üşütüyor; gelecekteki ölümümün bir anısı bu ada, beni kendi içimde diken üstünde tutuyor. Bir sezgi bulutunun içinde, kendimi ölü madde gibi hissediyorum, yağmur altında uzanmışım, rüzgar bana ağlıyormuş. Ve hissetmeyeceğim şeyin soğukluğu, şimdiki yüreğimi sıkıştırıyor.
Sayfa 109 - Can YayınlarıKitabı okuyor
"Cesareti kırılmış çocuklarda genellikle kuşkucu ya da umutsuz bir tutum vardır ve her çaba karar verme zorunluluğundan kaçışa doğru bir hareketi gösterir. Bu çoğu zaman, çeşitli ve sürekli olmayan mesleklerin seçiminde, hiçbir mesleği seçmemekte, boş ideallerde, serüven yoksunluğunda ya da suçluluğa eğilimli olmakta görülür."
Sayfa 210Kitabı okudu
"Şimdiki uygarlığımızda paranın tümüyle abartılmış bir önemi vardır."
Sayfa 209Kitabı okudu
'Nevroz, yokluktan kaçmak için varlığı inkar etmektir' demiş bir arif.Yoklukla yüzleşmekte derdimiz olmasın ki varlığı inkar etmeyelim.Ölüme bakmayı, ölümle konuşmayı bilelim ki ondan duyduğumuz korku ruhumuzu bir sıtma nöbeti gibi titretmesin.
Sayfa 22Kitabı okudu
Çatışma ile Başa Çıkma
Psikoz ve nevroz arasındaki fark şöyle anlatılır: Psikotik, ''iki kere iki beştir,'' derken nevrotik, ''iki kere iki dört eder ve ben buna dayanamıyorum,'' der.
Sayfa 59 - SAY YayıneviKitabı okudu
"Bazı insanlar, kendilerini izlemeniz için üzerinizde baskın çıkmaya çalışırlar."
Sayfa 201Kitabı okudu
(nevroz - putlaştırıcı sevgi)
Bu süreçte kendini tüm güçlerinden yoksun bırakır, sevdiği kişide kendisini bulacağı yerde onda kendini yitirir. Hiçbir put kendisine tapan kişiye kendinden beklenenleri veremeyeceği için geçen zamanla birlikte düş kırıklıkları başlar ve çare olarak yeni bir put aranmaya başlanır.
Sayfa 118Kitabı okudu
Aslında işin en zor yanı buydu: İnsan bir
kez akıl hastanesine girdi mi, delilik dünyasında var olan özgürlüğe alışıyor, hatta ona bağımlı hale geliyordu. Sorumluluk altına girmek, ekmeğini kazanmak için çalışıp çabalamak, sıkıcı, rutin günlük işler yapmak zorunda değildiniz burada. Sabahtan akşama dek bir tek resme bakmak ya da bir kâğıdın üstüne saçma sapan çizgiler çizmekle oyalanabilirdiniz. Her şey hoşgörüyle karşılanıyordu, çünkü ne de olsa kişinin aklından zoru vardı. Kendisi de pek çok kez gözlemlemişti ki, çoğu hasta daha hastaneye girer girmez iyileşmeye başlıyordu, çünkü artık semptomlarını saklamak zorunda değillerdi, üstelik buradaki "aile" havası nevroz ve psikozlarını kabullenmelerine yardımcı oluyordu.
