“Öyküler, ancak onları anlatabilecek olanların başından geçer demişti, biri bir gün. Aynı şekilde, belki de yaşantılar, onları yaşayabilecek olanlara sunarlar kendilerini…”
“Olduğumuz yerde değiliz, sahte bir konumdayız. Doğamızdaki bir zaaf yüzünden, bir durumu varsayıyoruz, kendimizi onun içine yerleştiriyoruz ve bu yüzden de kendimizi aynı anda iki durum içinde buluyoruz, içinden çıkılması iki kat zor oluyor…”
Bir bakarsınız yaşıyoruz, bir bakarsınız ölmüşüz. Hepimiz için geçerli bu.
“Nesneler bir bütünken, kelimelerimizin onları ifade edebileceğine güvenimiz tamdı. Ama bu şeyler yavaş yavaş parçalara ayrıldı, paramparça olup kaosa düştü. Yine de kelimelerimiz aynı kaldı. Kendilerini yeni hakikate uyduramadılar.“
Artık ölmek istemiyordu ama yaşamaktan pek keyif aldığı da söylenemezdi.
Artık ölmek istemiyordu ama yaşamaktan pek keyif aldığı da söylenemezdi.