Artık ölmek istemiyordu ama yaşamaktan pek keyif aldığı da söylenemezdi.
“Öyküler, ancak onları anlatabilecek olanların başından geçer demişti, biri bir gün. Aynı şekilde, belki de yaşantılar, onları yaşayabilecek olanlara sunarlar kendilerini…”
“Olduğumuz yerde değiliz, sahte bir konumdayız. Doğamızdaki bir zaaf yüzünden, bir durumu varsayıyoruz, kendimizi onun içine yerleştiriyoruz ve bu yüzden de kendimizi aynı anda iki durum içinde buluyoruz, içinden çıkılması iki kat zor oluyor…”
İşin aslı şuydu ki Fanshaw'u defterimden silmiştim. Herkesin kendi yoluna gittiği dakikadan başlayarak o benim için ölmüştü, artık geçmişime aitti, bugünüme değil.
Yalnızca başladığı yere dönmekle kalmamış, başlangıcın da gerisine düşmüştü, öylesine uzağındaydı ki başlangıcın, burası aklına getirebildiği bütün sonlardan kötüydü.
Bir bakarsınız yaşıyoruz, bir bakarsınız ölmüşüz. Hepimiz için geçerli bu.