Karanlıkta olmak hala hoşuma gidiyor. En azından bazen. Sanırım bana iyi geliyor. Karanlıktayken Tanrı'nın dilini konuşuyorum ve kimse beni duyamıyor. Bana kızmayın lütfen, elimde değil...
“Olduğumuz yerde değiliz, sahte bir konumdayız. Doğamızdaki bir zaaf yüzünden, bir durumu varsayıyoruz, kendimizi onun içine yerleştiriyoruz ve bu yüzden de kendimizi aynı anda iki durum içinde buluyoruz, içinden çıkılması iki kat zor oluyor…”
İşin aslı şuydu ki Fanshaw'u defterimden silmiştim. Herkesin kendi yoluna gittiği dakikadan başlayarak o benim için ölmüştü, artık geçmişime aitti, bugünüme değil.