Pek çokları mutluluğu, insandan daha yüksekte ararlar, bazıları da daha alçakta; ama mutluluk insanın boyu hizasındadır.
"Yalnızlık dolu köşemizde, o gece, ilk kez duyduğum bir bülbül sesi dünyayı dayanılmaz bir acıya boğdu."
"Hepsi düşünce işi; inanıyor musun? Külüstür bir kapı kıymığı kutsal haç bile olur! İnanıyor musun? Kutsal haçın bütünü, külüstür bir kapı olur."
Kitapları bırak, utanmıyor musun, İnsan canavardır, canavarlar okumaz.
Sayfa 181Kitabı okuyor
"... taşların, çiçeklerin, yağmurun söylediklerini bir bilseydik! Belki bağırıyorlardır, bağırıyorlardır bize de işitmiyoruzdur. Nah işte, tıpkı bağırdığımız halde, onların da bizi duymadığı gibi. Dünyanın kulakları ne zaman açılacak patron? Ne zaman gözlerimiz açılacak da göreceğiz? Taşlar, çiçekler, yağmur ve insanlar, kucaklarımız ne zaman açılıp birbirimize sarılacağız?"
Sayfa 117Kitabı okuyor
"Artık dünküleri hatırlamaktan, yarınkileri istemekten vazgeçtim; şimdi, şu anda ne oluyor, o ilgilendiriyor beni."
Sayfa 307Kitabı okuyor
"Hayır, ben ölüme kuzu gibi boynumu uzatıp, "Beni kes ağam da, aziz olayım!" demeyeceğim."
Sayfa 304Kitabı okuyor
Sevdalarla dolu bütün o hayat, acılarla dolu bütün o hayat, ah yüce Tanrım, yoksa bir saniyelik bir şey miydi?
Sayfa 293Kitabı okuyor
Hayat ne büyük sırdır ve derindeki köklerine ulaştıkları zaman bütün ruhlar nasıl birleşip tek olurlar!
Bir mutluluğu yaşarken onu kavramamız zordur; ancak o geçip de arkamıza baktığımız zaman, birdenbire biraz da hayranlıkla, ne kadar mutlu olduğumuzu anlarız.
Bir mutluluğu yaşarken onu kavramanız çok zordur; ancak o geçip de arkamıza baktığımız zaman, birdenbire biraz da hayranlıkla, ne kadar mutlu olduğunuzu anlarız.
Sayfa 86Kitabı okuyor
Neyin yıkılacağını iyi bilmekteyim ama, yıkıntılar üzerine neyin sıvanacağını bilmiyordum.
Üzerimizden seyrek geçen bulutlar güneşi açıp kapadıkça, dünyanın bir an sevinçle, bir an kederle soluk aldığını sanıyordu.
“Kendini kurtarmanın tek yolu başkalarını kurtarmak için çabalamaktır.”
Sayfa 17Kitabı okuyor