Sevgilim olmadı belki ama sevilmediğimden değil!
Kendimi sevmeyi öğrendiğimden...
Bir sürü aşk yaşadım yolda, Kimi zaman köpeğimle, kimi zaman gördüğümle, kimi zaman özlediğimle, kimi zaman hayallerimle. Sevilmek için başkasını sevmenin yeterli gelmediğini, hayatın en güzel hediyesi olan zamanın dinlemeye, öğrenmeye ama en önemlisi kendine harcanması gerektiğini, âşık olmak için sevişmek gerekmediğini ve bir gün tutkuyla arzulanmak için kendimi sevmemin gerekliliğini öğrendim...
Biz senin bir dolu hatanı, hoyratlığını, kabalığını yaşarken bittik.
Her gidişimde yalnız bırakmakla suçlayan ama gitmemem için çabalamayan, hatta göndermek için elinden geleni yapan... Mutluyken bile “Ne zaman mutsuz olurum?” diye endişelendiğim, düzelir sandığım halde artık düzelmeyeceğini bildiğim, verdiklerinle yürütmek için bahaneler ürettiğim, gidince nankör ilan edildiğim... Almanın, verilenin hesabını tuttuğumuz... iyilik verince, yüze vurduğumuz... içinde huzur olmayan yüreklerimizde huzur için savaştığımız ama bir türlü kabul edemediğimiz: Biz bittik... Biz senin bir dolu hatanı, hoyratlığını, kabalığını yaşarken bittik...
Aslında iki kişi birlikte vazgeçmez birbirini sevmekten. Biri vazgeçer, diğeri ise karara saygı duyar. Gururlu biriyse, kararı onaylamış gibi yapar. Aşkı gururundan büyükse; bağırır, çırpınır, ağlar. Bazen de terk etmez, terk etmek isteyen. O sorumluluğu alamaz. Onun yerine karşısındakini yorar. Gitmek istediğini söyleyerek değil, söylemeyerek…
Sigaradan daha zararlı aslında anlaşılamamak ama kimse bundan bahsetmiyor.
…
Zengin olamadan etrafımız mal doldu.
…
Bakın nasıl soğuyorum hayattan, sevdiğim beni sevmeyince.
Bir kere yaşadığı şey sevgi olsaydı, zaten sigara içmezdi. Mutlu olunca sigarayı bırakacağına söz vermişti çünkü.
Not bırakırsın, anlatırsın, ağlarsın... Geride kalanları acıtmaya çalışırsın. Hâlâ bir umudun olduğunu gösterir bu haber veriş, kendini özetleyiş. İşte böyle ölemezsin. Bağın varsa gidemezsin. Ben not bırakmadım giderken, çıt çıkarmadım. Çıkaracağım tüm seslerin duyulmayacağını anladım. Gitmedim aslında, kabullendim ve vazgeçtim. Kapıyı kaparken, kolundan tutanın olmadığında eyleminin adının terk etmek olmadığını anladım. Terk eden, terk edilmiştir. Ardında bırakacağı gürültü sadece başarısız bir intihar girişimidir.
Yani gitmek bana ait bir eylem gibi görünürken, anladım ki giden sendin.
Bir sene sonra geriye bakıyorum da, sen gittin ya ben çok güzelleştim...
Bitse darılmazdım, yarım kalmışlığın dargınıyım ben….