FARZETİK
Farzedin ki bi nisan akşamı semâyı izlerken uykuya dalmışız sizinle
Farzedin ki çok içmişiz sapıtıyoruz en işlek caddelerin çıkmaz semtlerine,
Tum sokakların köşe dönüşlerine bizi koyun,
Sesiz yuruyuslerinizde aklınızdan çınlayayım gereksizce..
Bu kösede öpüştük
Diğer köşede kızıştık işte..
Bi köşeyi dönmeden bizi hatırlayın bu
SARHOŞ GEMİ
Ölü sularından iniyordum nehirlerin
Baktım yedekçilerim iplerimi bırakmış;
Cırlak kızılderililer, nişan atmak için
Hepsini soyup alaca direklere çakmış.
Bana ne tayfalardan; umurumda değildi
Osmanlı hükümeti seferberlik ilanından itibaren dokuz ay boyunca iyi niyetle ve küçük tedbirlerle işi çözmeye çalışmıştı. Ancak olayların önüne geçemeyince, Ermeniler konusunda köklü tedbirler almak zorunda kaldı. Van isyanının patlak vermesi üzerine bu olayları başlatan ve Ermeniler'i silahlandıran komite yuvalarını dağıtmak için 24 Nisan 1915'te vilayetlere ve mutasarrıflıklarına "acele ve gizli" kaydı ile genelge yolladı. Bu genelgede, Ermeni komite merkezlerinin kapatılması, evrakına el konulması ve komite elebaşılarının tutuklanması bildirildi. 26 Nisan'da da Başkumandanlık tarafından bütün birliklere aynı mealde bir tamim gönderilerek elebaşıların askeri mahkemelere sevki ile suçluların cezalandırılması istendi. Bu emir üzerine İstanbul'da 2345 kişi tevkif edildi. Alman Büyükelçisi Wangenheim bir raporunda tutuklamanın, 24/25 Nisan 1915 gecesi ve ertesi günü akşamı olduğunu, İstanbul'da aralarında doktor, gazeteci, yazar, din adamı ve mebusların da bulunduğu 500 Ermeni'nin, Taşnak İhtilal Örgütü üyesi olmaları sebebiyle gerçekleştiğini ifade etmektedir. Komite ve teşkilatları için bir yıkım olan bu tutuklamadan dolayı Ermeniler, genelgenin çıkarıldığı bu tarihi, her yıl katliam günü olarak kabul ettiler.
Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamı dır, Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor..
Kahveyi şekersiz içmeyi öğrettinizdi bana elmayı doğramadan yemeği.. Elleri birleştirmeden oturmayı, nazik olmayı, kibarlıkta abartıya kaçmamayı, geceleri yatmadan önce dua etmeyi,erken uyumayı... Başka şeyler de öğrettinizdi bana bir garibin hüznüne ortak olmayı.Ekmeği bölüşmeyi, dostluğu kardeşliği... Öğrettinizdi bana yağmurlu bir nisan akşamı ağlamadan gitmeyi...