Stefan Zweig'in öykü türünde yazdığı ve içerisinde beş adet öykünün bulunduğu kitap yazarın yaşadığı dönemin koşullarından ve yazarın kişisel özelliklerinden izler taşımaktadır. En çok dikkatimi çeken her bir öykünün sonunun kötü bitmesi olmuştur. İlk başta realist bir yazar ve o yüzden kötü sonla bitiyor diye düşünsem de yazarın hayat hikayesini okuyunca aslında realiteden daha farklı bir şeyin varlığını sorguladım. Birçok kişinin bildiği gibi Stefan Zweig eşiyle birlikte intihar etmiş dolayısıyla kendi hayatı da kötü bir son ile noktalanmıştır. Dikkatimi çeken başka bir şey ise Nişan adlı öyküsündeki son ile Piyanist adlı filmin son arasındaki benzerliklerdir. Öykü ilk kez 1922 yılında basılmış ve film ise 2002 yılında vizyona girmiş dolayısıyla kitaptan etkilenilmiş olabileceğini düşündüm. Kitap genel olarak okurken içinde kaybolduğunuz ve ruha işleyen bir kitap. Bu yüzden herkese okumasını öneririm. Son olarak ise kitapta çok etkilendiğim bir alıntıyı paylaşmak istiyorum.
Durdum ve bu sessizliği soluğumla içime çektim, tuhaf gelmişti bana çünkü ardında sır, şehvet ve tehlikenin uğultusu vardı.
