Uyuyamadığında insanın aklına hep seni yeterince sevmemiş olanlar gelir. Hep acaba geleceğiniz nasıl olurdu acaba diye düşünürsün ve asla bilemezsin. Belki de bilmek istemezsin.
Hayatında seni yanlışa yönlendirecek hiçbir şey yapmayacak bir insan olmalı. Seninle aynı fikirde olmayabilirler. Hatta zaman zaman kalbini de kırabilirler. Ama sana her zaman doğruyu söyleyeceğinden emin olacağın en az bir insan olmalı.
Sanattan hepimizin beklediği de bu değil midir? Birisi sanki içimizde var olan bir şeyi yakalamış gibi hissetmek? Kalbinden bir parçayı çıkarıp sana göstermesi? Sanki seni, sana ait bir parçayla tanıştırıyorlarmış gibi.