Denizin en az yeri bir köpüğü başlatıyor
Yürüyorum kumların çakılların yanı sıra
Yüreğimde bir sancı keskin bir akasya kokusundan
Avuçlarımda bir yanma
Büyüyen bir ürpertiyim sanki, kayıp gidiyorum üstünde sabahın
Oldu olacak
Eğilip bir taş alıyorum yerden, fırlatıyorum denize
Ufacık bir gülüş geçiyor suyun üzerinden
Bir çocuğun gülüşü
31/05/24
Bazen, bazen, bazen hayatta bir şey olur. İnsan hayata küser. Ben uyuyamıyorum. Yatağa 11 de giriyorum ama uyumam 4-5 i buluyor sabah 8-9 da kalkıyorum. Sonra aile bireyleri kızım neden geç kalkıyorsun erken uyuyup diyor. Sen beni bilmiyorsun ki. Kafamda hangi düşünceler var hangi şeylerle boğuşuyorum. Bazen insanda yoruluyor ama. Yine de
Burası dünya ve biz artık çok sıkıldık.
Oyun bitti, zifiri karanlıkta belalar uçuşuyor
Dünyanın yalanları, uçakları ve bombaları arasında solup giden ömrümüzü
Kuşa çeviren yasalardan, yönetmeliklerden, nizamnamelerden sıkıldık
Telefon seslerinden, akıp giden televizyon görüntülerinden,
bilgisayar tıkırtılarından, gazete hışırtılarından
Alıp
"Sadece senin" dediğinde aslında ikimiz de biliyorduk bu şeyin bittiğini. İnanmak istemiyorduk yalnız. Sıkılır mı insan kendisinden? Olmak istediği ama bir türlü olamadığı şeyden? Vaz geçer mi hayata alışma kaygısından? O tatlı şirin güzel kaygı. Hiç bir zaman gerçek olmayan duygular silsilesi. Bir şey söylememi bekler gibi
Denizin en az yeri bir köpüğü başlatıyor
Yürüyorum kumların çakıllarin yanı sıra
Yüreğimde bir sancı keskin bir akasya kokusundan
Avuçlarımda bir yanma
Büyüyen bir ürpertiyim sanki, kayıp gidiyorum üstünde sabahın
Oldu olacak
Eğilip bir taş alıyorum yerden, fırlatıyorum denize
Ufacık bir gülüş geçiyor suyun üzerinden
Bir çocuğun gülüşü