Dertli insanlar derdinin nimet olduğunu bilmeyip her gün şekva eder.
Sabah uyanır niye sabah oldu ne güzel uyuyunca herşeyi unutuyorum deyip şekva eder.
Halbuki her gün yeni bir umut yeni bir başlangıçtır.
Allah sana bir gün daha vermiş ama sen bunu bilmeyip şikayet ediyorsun.
Elbette bu ahmaklıktır.
Kul dünyada niçin var olduğunu bilmezse,her imtihan geldiğinde ona sabır etmek yerine şekva eder.
Unutmaki gün gelecek hiç bir şey bugun ki gibi olmayacak.
İmtihan hep var olacak ama tevekkül eden kazanacaktır.
Hayatım sonuna yaklaştığında, bunun başını sorgulamaya başladım artık. Ama fark ettim ki, iş işten; gerçek düşten geçmişti bile. Yaşlandıkça kuracağım hayaller azalmış, kurmuş olduğum hayaller ise tedavülden kalkmıştı. Geçmişim, gerçekleşmemiş hayaller çöplüğüne dönmüştü. Son kullanma tarihi geçmiş hayallerimi boşuna tutuyorum hafızamda. Uzak
Mevlâna der ki:
"Ben kapkara bir topraktım, öldüm! Yemyeşil bir çimen oldum, öldüm! Oynayıp sıçrayan bir hayvan oldum, öldüm! Düşünen, konuşan, inanan bir varlık, bir insan oldum, öldüm! Gidiş bu gidiş olduktan sonra ölümden niye korkayım.
Her varlık kendisinden üstün bir varlığa inkılâp etmek onun hizmetine girmekte.Toprak çimene, çimen hayvana,hayvan insana. Ve nihayet bütün yollar Allah’a doğru. Kainat nizamının kuruluşu böyle. Hakikat böyle.