quid est vita?
"kaçırdığım ilk seremoni,
ve yutkunduğum son nefes.."
hayat,
kendi cenaze törenine
tam da öldüğün günde
geç kalmakmış.
Sonu düşünülmeden yapılan konuşmalar
Aşıkların hiçbir zaman tükenmeyen bağlılık bildiren sözcükleri gibi noktasız, birbirine açılan yollar.
Sayfa 17Kitabı okudu
Bir babanın konuşması
Akşamleyin babası Zaur’u odasına çağırdı. Babası
yavaş, sakin, yeknesak bir tonla konuşuyordu.
Hem çok uzundu konuşması, hem de kendisi ve Zaur
bu konuşmadan dolayı üzgündüler. Zaur insana en
ağır yaraların ancak en yakın adamlarca vurulabileceğine
bir daha inandı. Tabi babasının konuşması annesinin
bağırıp çağırmasından çok farklıydı; sözler, ifadeler
de bambaşkaydı, ton da. Ama manâsı, içeriği aynıydı.
Zaur bir de şunu fark etti: Babası konuşurken
noktalama işaretlerine hiç dikkat etmiyordu. Onun
nutkunda ne nokta, ne vürgül, ne ünlem işareti vardı.
Babasının konuşması ardı arkası kesilmeyen, fasılasız,
uzun, monoton bir monoloktu. Ne sesini yükseltiyordu,
ne , heyecanlanıyordu, ne de dinlenmek için duruyordu.
Noktasız, vürgülsüz, çok sakin akan bir ırmağın
akışı gibi bitmeyen cümleler sarfediyordu.
Sayfa 148 - ÖtükenKitabı okudu
Noktasız virgülsüz uzayan bitmek bilmeyen acı gibiyim bir yalnızlık bir yazı gibiyim.
