Sultan Murad da yiğit, gözünü daldan budaktan esirgemez bir padişah imiş. Bağdat üstüne sefer eylemeye karar vermiş. O kavli kararında olsun, Murad’ın anası birgün padişah oğlunu huzuruna çağırmış, “oğlum Murad,” demiş, “sefere gidiyorsun Bağdat üstüne, hayırlı uğurlu, kademli olsun. Osmanlı büyük bir devlet, senin de yer götürmez askerin var, var
Sayfa 306 - Görsel YayınlarKitabı okudu
Gılgamış destanında Nuh tufanı
Gılgamış, sana gizli bir şey açayım. Tanrıların gizini
söyleyeyim: Şurippak, senin bildiğin bir kent,
Fırat’ın kıyısındadır. Bu kent çok eskiden varken, tanrılar
bu kentin yanındaydılar. Tanrıların aklına bir tufan
yapmak geldi. Bunların babaları soylu Anu, hükümdarları
yiğit Enlil, büyük vezirleri Ninurta, su yolcuları Ennagi
ve Bilge Ea
“Gene de çok uğraşmış Nuh Peygamber. Karısı ile ahaliyi ikna etmek için elinden geleni yapmış. Tam 800 yıl boyunca didinmiş... Nasıl bu kadar uzun sürmüş diye sormayın” diye önceden uyardı Banu Teyze. “Zaman okyanusta bir damladır sadece. Budur anın tanımı. Hangisinin büyük hangisinin küçük olduğunu görmek için ölçemezsin damlaları. Nuh da halkını doğru yola çekmeye çalışarak, onlar için dua ederek tastamam 800 yıl geçirmiş. Günün birinde Tanrı ona Cebrail’i göndermiş. ‘Bir gemi yap ve her tür canlıdan bir çift al güverteye’ diye fısıldamış melek.”
Tercümeye gerek olmayan hikâyeyi tercüme ederken, Asya’nın sesi biraz katılaşmıştı çünkü bu en az sevdiği bölümdü.
“Hazreti Nuh’un gemisinde her inançtan her mezhepten ahlak sahibi insanlar varmış” diye devam etti Banu Teyze. “Hazreti Davud da oradaymış, Hazreti Musa da, Hazreti Süleyman, Hazreti İsa, Hazreti Muhammed de, Allah’ın Selamı Hepsinin Üzerine Olsun. Gemiye erzak doldurup beklemeye başlamışlar.
Çok geçmeden tufan kopmuş. Allah şöyle buyurmuş: ‘Ey gökyüzü! Yağmurunu aşağı boşalt. Artık tutma kendini. Gazabını gönder!’ Sonra yeryüzüne emretmiş: ‘Ey yeryüzü, suları sakın emme.’ Dalgalar öyle hızlı yükselmiş ki gemide olmayanların hiçbiri hayatta kalamamış.”
