Yara
Terkettim bazı duygularımı. Nasıl yırtıp yakılıyorsa sayfalaca satır satır yazılanlar, öyle.
Kaygısını, çaresizliğini taze ağacın dibine bıraktım.
Kuşların bize israrla anlatmaya çalıştıklarını işitir oldum. Arkaya bakmaktan önümü göremeyince, düşüşlerim dizlerimi çürüttü.
Yaramı sardım gece yarıları.
Bir ses, bir eda, ayak izlerimde bir eksiklik, yokluk...
Sözlerin birbirine dolaşmış hâli seyrettiğim gözlerimde. Telaşın yerini korku bırakıyor zamanın eşiğinde. Geçen her dakikası canhiraş suskunluğa şahit oluyor çocukluğumun.
Saçları okşanmayan çocuk katilini aramaz mı büyüdüğünde?
İçinden geçen ölü sayısını saymakla geçen bir ömrün, cenazesinde yağan yağmurun bereketini özler durur içinde.
Özler durur, eksikliğini ruhunun.
Mutmain olmuyor söz dinlemeyen kalbim.
Ne gelecekten, ne geçmişten.
İnleyen uğultu seslerine reyhan kokuları bırakan yaşlı ruhum, tüketemiyor kanayan düşüncelerini.
Yarımlıktır dolmak bilmeyen.
Yarımlıktır zira cana dokunan.
Arzuladığın geçmişinle, korktuğun geleceğin gergefinde sallanır durur çocukluğum.
Sessizce büyür büyür tükenmekte olan...
Zeynep Gül
Günümüzde söz söyleyen çok, söyleyecek sözü olan da çok, her şeye söz bulan da çok.
Sayfa 22 - Aykut Artan
Hoşça bak zatına zübde-i âlemsin sen
Sayfa 32 - Şeyh Galip
Münevver Ayaşlı, İstanbul'u yaşayan, anlayan, içselleştiren bir yazardır.
Sayfa 42 - Fatma Gülşen Koçak
Ben vatanseverlik ölçüsü okarak bir test buldum. En koyu vatansever görünenlere soruyorum, 'Abdülhamid Han'ı sever misiniz?' Böylece onu sevenlerin gerçek vatansever olduğunu anlıyorum.
Sayfa 43 - Necip Fazıl Kısakürek
Edep Ya Hu
Edebin kendisi kalmadı, bari yazısı olsun.
Sayfa 43 - Münevver Ayaşlı