Hayatta artık hiçbir şeyin onu
şaşırtamayacağını biliyordu.
Gönlünde yer tutan bütün bu duyguların
nereden geldiğini, nereye gideceğini ve
ne olacağını bir türlü anlayamıyordu.
Zamansızlığın ortasında mutlak olanı bulalım,
hiç eskimeyecek ve kalıcı olacak olanı.
Zamanı çoktan yitirdim. Belki günlerden beri,
belki biriki ânın derinliğinde sadece
Çok yorgun olduğumuz gibi çok da yalnızdık.
Ne çok sıkıntı çektik ömrümüz ilerledikçe,
üstelik ölümlüydük.
Aç gönlünün örtülerini,
göster bahçelerini bana
Beni anla, bana vâkıf ol, beni oku.
Sesim sana ulaşsın, sende çoğalayım, sende yankılanayım, sana ilişeyim, sana değeyim.
Varlıklarında bunca yok iken
yokluklarında bunca var olan