Nur-i Osmaniye Camii ilk bakışta bizden değil gibi görünmüştü bana. Hala baktığımda klasik devrin sâdeliği ve âsûdeliği yerine içimi son devrin kaotikliği ve sıkışıklığı doldurur. Ne zaman o civarda gezinsem Bursa ile İstanbul arasında gezinir, Ulu Camii'den Süleymaniye'ye vâsıl olur, Gülhane Parkında gün bekleyen bir şehzade gibi
gözlerin yağmurdan yeni ayrılmış
gibi çocuk, gibi büyük, gibi sımsıcak
*
sen bir şehir olmalısın ya da nar
belki granada, belki eylül, belki kırmızı
Haydar Ergülen
#21martdünyaşiirgünükutluolsun
O Zaman En Bi Sevdiğim 💜
Güzel olan,
Her günü seninle tekrar tekrar yaşamak,
Erimek yarını olmayan zamanlarda,
Durdurmak bir yerde bütün saatleri,
Bütün kuralları kırıp parçalamak,
Sonra varmak o yerlere,
Mevsimlere dur demek,
Kar yağarken çiçek açtırmak ağaçlara,
Güneşi bir akşam saatinde tutup bırakmamak
Sonra doldurmak ay ışığını
«Niçin Kastamonu'yu seçtiğimi bilmezsin. Dur, anlatayım. Bütün vilâyetler beni tanırlar. Ya üniforma ile yahut fesli, kalpaklı sivil elbise ile görmüşlerdir. Yalnız Kastamonu'ya gidemedim, ilk önce nasıl görürlerse öyle alışırlar, yadırgamazlar. Üstelik bu vilâyet halkının hemen hepsi asker ocağından geçmişlerdir. İtaatlidirler, munistirler. Adlan mutaasıp çıkmışsa da anlayışlıdırlar. Bunun için şapkayı orada giyeceğim.» dedi. Birkaç gün sonra gitti ve şapkalı olarak döndü. Dönüşte Ankara'ya yaklaşırken en çok Diyanet işleri Reisi Rıfat Efendi üzerinde yapacağı tesiri düşünüyor, onun kırılmasını istemiyordu. Ankara'da kendisini karşılayanları, şapkasını çıkararak selâmlarken gözü hep Rıfat Efendide idi. Rıfat Efendi, büyük bir anlayış gösterdi. O da sarıklı fesini çıkararak Gazi'yi çok sevindirmişti. Hocayı otomobiline aldı. Kendi başında şapka vardı. Rıfat Efendinin başı açıktı. Böylece şehre girildi.»
Sayfa 362 - Cevat DursunoğluKitabı okudu
Kudüs
Mescid-i-Aksa
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu
Gözlerim yollarda bekler dururum
