Küçükken geceleri fenerle okuduğun kitap, büyüyünce okumakta zorlandığın bir kitaba dönüşüyor.
Oysa ki minik bedeninin içindeki kalp atmış hızla ve heyecanla.
Demişsin ki; Ben de büyüyünce böyle olacağım.
Ben bunu Robinson için söylemiştim.
Bir adada tek başına yaşamak.. Hayata tutunmak..
Ben Robinson'u gerçek sanmıştım
Ve onu
Onu kendimden saymıştım.
Belki de hazzın kaybolma sebebi budur.
Belki de hep çocuk kalmalıydık.
Ya da gençliğe ve yetişkinliğe ulaşamadan, yaşlılığın kollarına atmalıydık kendimizi..
Kim bilir!