Çok duyuyordum kitabın ismini kütüphaneden aldık. Kitap o kadar güzeldi ki bir çırpıda kızımdan önce okudum. Hani bir şeyi çok güzel yersiniz de karşınızdakinin canını çeker o da bir an önce yemek ister Aynı öyle kızım ben bitirir bitirmez büyük hevesle başladı.
Hepimizin çevresinde var olabilecek beş insan tipini işlemiş yazar.
1. Gözü de midesi de doymak bilmeyen Augustus Gloop,
2. zengin ebeveynlerine her istediğini yaptırtan Veruca Salt,
3.sabahtan akşama kadar sakız çiğneyen şımarık Violet,
4.sürekli televizyon izleyen şiddet yanlısı Mike Teavee
5.ve tabii ki bizim yoksul mu yoksul sevecen mi sevecen saygılı mı saygılı kahramanımız Charlie Bucket.
İlk kez 1965 yılında basılan ve o günden bugüne birçok ülkede hâlâ basılmaya ve okunmaya devam eden bir klasik Charlie'nin Çikolata Fabrikasında asıl ilgimi çeken yazarın 1965 te bu kadar farkında olması ve günümüzü yansıtması.
Charlie'nin Çikolata Fabrikası denildiğinde akla hemen çocuk kitabı tanımlaması gelse de bu kitap her yaştan kişiye hitap edebilecek bir kitap bana göre.
"Rica ediyoruz, yalvarıyoruz hepinize, lütfen.
Evinize gider gitmez atın televizyonunuzu pencereden, Televizyonun boşalan yerine,
Hemen koyuverin bir kütüphane.
Sonra dolsun o güzelim kitaplar raflara,
Girmesin bir daha o kötü görüntü odalara."
Bu alıntı kitabın en can alıcı noktası. Ne yazık ki bakıcı niyetine kullandığımız televizyon dünyanın en iğrenç bakıcısı. İçinde neleri öğrenmiyor ki çocuklarımız?