nurettin atıcı
@nurettin01
~Kendimi özgürlüğe kanat çırpan şiirlerin mısralarında bulurum. Şiirdir bana hayat veren, son merdivene ayak basarken doyamam ki kitaplığın sonsuzluğunda, hep aç kalırım.!!!!
Bilgisayar veri hazırlama
4 Üniversite mezunu-Büro Yönetimi-Aşçılık-Halkla İlişkiler ve Reklamcılık-Beden Eğitimi ve öğrt.Yüksek Lisans.
Kozan
KOZAN
57 okur puanı
Temmuz 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
NURETTİN ATICI
SEN GİDİYORSUN
Sen giderken benim yüreğim acı çekiyor, gözümden nefret yaşlarI akarak seni izliyorum sadece.
Bir kez olsun geri dönüp bakar mı ? diye dua ediyorum yalvarırcasına, ama gidiyorsun karanlıklara karışıp hayal meyal kayboluyorsun sonra.
Gidiyorum bilinmezlere doğru senden sonra, bedenimi taşıyan şuursuz bir akılla nereye giderse ayaklarım oraya kadar. İstikametlerimiz ters sen başka yüreklere yelken açan rotasız gemi misali, bense kaptanı olmayan sandal gibi sallanarak gidiyorum.
Neye yanayım, neye üzüleyim ki gözümden akan iki damla yaşa yol verirken yanaklarım çaresizce kıvranan zavallı yüreğime mi.
Yoksa her nefeste adını haykırdığım duvarlarda yankılanan aksına mı yalvarayım geri gelsin diye. Yâda masamda adına karalanmış sayfalar dolusu şiirlere, mektuplara yoksa adını kazıdığım kalbe mi tiksinerek mi bakayım seni sonsuzca bir yürekle severken.
Avutmuyor senin olmadığın hiç bir şarkı
Duy beni kalmadı bedenimin ölüden farkı
Unutamazsın sende salkım söğütlerin yanındaki bankı
Denizlerin dalgasında bir uğultu adını söylüyor sanki.
Kahrolası yıldızlar hatta her gece haykıran borazan sesli baykuş bile seni hatırlatıyor ve ağlıyorum bırakarak kendimi pervasızca. Kim ağlamaz ki sevdiğinin arkasından o giderken dönmemek üzere, kim perişan olmaz, aklını, yüreğini avuçlarının içine alıp sıkmaz kaçmasın sevdiği diye.
Sen gidiyorsun;
Ben ölüyorum.
Gitme bile diyemedim, sen giderken çünkü inanmadım ki!
Bende sandım ki benim hiçbir zaman bırakmam değim gibi o da beni bırakmaz ama sen gidiyorsun ben halen seninle sendeyim.
Ruhum sende,
Yüreğim sende,
Aklım sende,
Ve ben hep sendeyim, sen kabul etmesen gitsen bile
NURETTİN ATICI
IRKÇILIĞIN ŞEYTANLARI
Kâinatın kurulduğu andan itibaren insanoğlu ben egosu ile her şeyin sahibi olması duygusu ile adeta şeytan gibi pusuya yattı.
Bu duygu insanlığın üremesine eş olarak nasıl dünya üstünde nüfus patlaması yaptıysa, kendinin olduğunu değil de insanlık türlerini hazmedeme içgüdüsü ile vahşice katliamlara
Granouille kendi benliğinin dışında her şeyi yaratabilmiş bir dahi olduğu halde sonu çok trajik olmuştur. Granouille’yi melek gibi gören insanlar ondan bir parça almak isterler ama onu paramparça edip öldürürler.
Okur Takip Önerileri
Toprağın suya muhtaçlığı bitmez ise daima bir damla yağmur için hep bir beklenti varsa özde;
İnsanında bütün hücrelerinin bilgiye açlığı doyuma ulaşana kadar okumak lazım ,eğer doyarsa vücut okumaya.
