Yorulduk Üstadım.
Çalışıp koşturarak değil,öylece oturarak yorulduk,bir tutam şefkat aramaktan ,zerrece vefa yoksulluğundan,insanları seyretmekten ve insanlığı gözlemekten yorulduk.
Çok severek haddimizi aşıyoruz üstadım.
Ya yanlış zaman insanlarıyız,ya da;
İnsanlık için yanlış bir zamandayız...
"Sayın İnsan, bir dakika düşünmez misiniz?"
insan kendi külünü savurmadan havaya , fethedemez kendini.
umut ,konuştukça büyür, aşar sizi, kentinizi de , ülkenizi de aşar:yeryüzüne bir elektrik akımı gibi geçer umut.
Çok vefalı bir dostun elini tutarcasına, sağ elimi sol elimin üstüne getirdim.
Sayfa 19 - edebiyat vakfı yayınlarıKitabı okudu
Namaz, zamanın kalp atışıdır.
insanın açıklılığı:kendi yolunu açmada büyük yetenekleri görülen insan , bir de bakıyorsunuz kendi yoluyla eliyle tıkamış.
İnsanlar cümlelerle yaklaşırlar birbirlerine:sonra uzatırlar ellerini: tutunmak için.(Çok güçtür insanın tutunabilmesi insana!)
“geceyi bunun için seviyorum”derdi:”Gece, bir savaş arkadaşı olur insana”derdi.”Gecenin tanıkları gündüzün tanıklarından az değil. Her gece, insan , kendini yeniden olumlayarak sabahı bulmalı”derdi.
“umut”diyordu,”umut hiç eksilmiyor bende:bu kırık telleri ses verdikçe , insan ,bu sesin kendi sesi olması gerektiğini anlayacak sonunda”.
“kavga” derdi ,” daha iyi büyür gecede”derdi. “ gece derin.Gece büyük.Doğum olur gecelerde.”Eklerdi:”benim” derdi,” çok gecelerim geçti söyleşerek”.Gece’nin sabırla sabah’ı bekleyişini.
Umut hiç kalmadımı?”.( Bakardı yüzüme:”var” derdi,”var.İnsanın içindeki buzullar;sanatın, edebiyatın verdiği ısıyla , insan sevgisiyle kolayca eritilebilir.Umut var insanda hâlâ”).
İnsan, külüne kül katmada, külünü artırmada yazık ki usta mı usta:insan birbirine baktıkça , şimdi, hemen , kapıyor bu ustalığı birbirinden=gri bir kül kraterine dönüşüyor yeryüzü.
Kendi kendime düşünürüm:nasıl, kendi kendinin de engeli olabiliyor insan, diye.Bir çelişki gibi görünse de, insan, kendi kendinin de engeli olabilir: yaratılış bilgeliğini kavramaya doğru ilerlemeyen insan , bunun gereği zihinsel edinlerini manevi kaynaklarla donatmayan insan , sürekli kendini bir tembelliğe iten insan, kendi kendinin de engeli olur.
İnsan, manevi kaynaklardan uzaklaştıkça parça parça öldürmüş olur kendini:taksitli özöldürüm bu.Yürüyüşte yolun temizlenmesi gerekli: sanatın , edebiyatın bir işlevi de, en azından , yolu temizlemektir, yolu açık tutmaktır.