OLurya beLki okursun die yazıyorum...Çünkü sana söyLeyemediğim çok şey bıraktım içimde.O kadar yarım kaLmışım ki sana,artık içimde tutamıyorum. Dilediğim gibi sevemedim ben seni,hep bir mesafe koydum araya .Sana uzanmaya çaLıştıkça duvarLar ördün.ÖyLe kalın duvarLardı ki hiç bir zamn sıcaklığını biLe hissedememdim. Bana verdiğin MutlulukLar biLe emanetti. Bir gün hepsini koparıp aLacağını biLiyordum.Seni kaybetme korkusu... Sen ne dersen de bana,benim eksik MutLuLuğumdu hepsi.Sadece ve sadece sevmeni istedim...Hayatında oLduğum birinden bunu istemem fazLamıydı, çok mu zor geLdi? öyLe uzaktın ki bana seviyormuş gibi yaptığını hep hissettirdin ama sahiden sevmeni istedim istersen gurursuzluk de buna ben yüreğime yeniLdim.BiLiyorum her yara iyLeşmek zorunda değiL.Bazı yollarında sonu olmaz kimi zamn... Bizimde bir sonumuz yoktu ve yüreğimdeki yaranın iyleşmesini bekleyecek kadar gücüm kalmadı .Uzaktan izledim seni.Belki başka bir sonu vardır diye farklı teselliler bulmaya çalıştım kendime .Bir zamanlar beni gerçekten seveceğini umut ederdim.Bunun için çok dua ettim hergece uyumadan önce ve hatta uykumda bile...Sen benim en masum duamsın... Şimdilerde tek duam var:SENİ YÜREĞİME KOYUP KADERİME YAZMAYAN ALLAH'IM AKLIMDAN DA SİLİP ATSIN