Ne güzeldin be Kefen!
Okurken durup gözlerimin dolduğu, bazen de dolanın taştığı yerler çoktu.
Ah Efraz... Ne güzel kız çocuğusun sen öyle! Hayran kaldım sana. Kurduğun cümleler, yakarışların başı öne eğip de sorgulatıcı nitelikteydi çoğu yerde.
Bu kadar berbat mı gerçekten insanoğlu, diye sordum durdum bazen.
Behzat... Gerçek misin hayal misin bilemem ama yüreğin, bir çocuğunun hayalleri kadar güzel ve hayran olunasıydı. Sana da hayran olmamak elde değildi. Senin gibi kalbi güzel insanlara ihtiyacımız var bugün de. Yüreğine hayran kaldığım kitap karakterlerinin arasında en başlardasın. Seninle tanıştığım için, seni okuduğum için mutluyum.
Öte yandan Banu, Seyit, Beliz ve Yargıcı ailesi... Hepiniz bir olup iki güzel kız çocuğunun hayatlarını ellerine verdiniz. Behzat'ın yanında olup o güzel kızlara verdiğiniz desteği, Hele de Banu'nun verdiği desteğı, yıllar sonra kitabı elime alıp açtığımda da büyük bir mutlulukla okuyacağım.
Dönüp dolaşıp okuyacağım satırlarda hep sizler de olacaksınız.
Sevimli Aden'e güldüğüm, Efraz'ın yaşadıklarına ağladığım, sonlara doğru umutla dolup taştığım bir kitap oldu.
Ara ara elimin uzanacağı ve sayfalarında gezinirken okurkenki heyecanımı, burukluğumu hatırlayacağım bir kitap oldun Kefen!