Hasan Ali Toptaş 'ın kalemine hayran olmamak mümkün mü? Oldukça durağan akan bir romanı elinizden birakamadan okuduğunuz oldu mu? Işte tam da böyle bir yazar Hasan Ali. Kendi gibi kalemi de çok naif. Dili kullanmaktaki ve duyguları okuyucuya geçirmekteki ustalığı sizi kitaba sımsıkı bağlıyor.
Kitap boyunca hissetiğim duygu çaresizlik. Güldiyar'ın sesi, nefesi olmak istedim. Muzaffer'in her düşüşünde ben de düştüm onunla. Hayat içinden sıradan karakterlerin sıra dışı hayatlarına konuk oldum. Gözyaşı metaforunu kullanışıni çok sevdim. Toplumun acımasızlığı, insanların bencilliği ve çaresizliği daha iyi anlatılamazdı. Büyük şehrin yutulan küçük insanları... Her gün yolda, belde, otobüste karşılaştığımız o insanlar...
Insan oluşumuzun çaresizliğini iliklerimize kadar hissettiğimiz bugünlerde kitap bana ayna misali geldi. Yansıttığı duyguları çok daha derinden hissettim. Kalemine sağlık Hasan Ali Toptaş.