O kadar haklı ki...
Eğer hayvanda bilinç olsaydı, ahlaken insandan daha iyi olurdu.
Sayfa 110 - MetisKitabı okudu
Tolstoy diyor ki; "Bazı insanlarla iki kez tanışırsın" O kadar haklı ki...
Keşke'ler değil, iyi ki'ler çok olsun hayatımızda
Dört mevsimlik bir sene olsa ömür,
'keşke', onun güzüne denk gelir.
Hepten vazgeçmek için erkendir,
telafi etmek için geç...
Mağlubiyetin takısıdır 'keşke'...
Kaçırılmış fırsatların, bastırılmış duyguların, harcanmış hayatların, boşa yaşanmış ya da hakkıyla yaşanamamış yılların, gecikmiş itirafların ağıtıdır.
Çarpılıp çıkılmış bir kapıda, yazılıp yollanmamış bir mektup
ta, göz yumulmuş bir haksızlıkta, vakit varken öpülmemiş bir elde, dilin ucuna gelip ertelenmiş bir sözdedir.
Feri sönmüş bir çift gözde ya da yitip gitmiş bir güzelliğin ardından iç çekişte...
'Yolunu gözlemeseydim', öyle demeseydim', terk edip gitmeseydim', en güzel yıllarımı vermesydim' diye diye
sızlanır gider.
'Keşke'nin panzehiri 'iyi ki' dir.
İlki ne kadar pısırıksa, ikinci o denli yiğittir.
'Keşke'cilerin hayatı, kasvetli bir pişmanlıklar mezarlığıdır.
'İyi ki' öyle mi ya!...
Onda yara bere içinde de olsa, yana yana, ama doyasıya yaşamış olmanın iç huzuru ve haklı gururu haykırır.
Ömür Hanımla Güz Konuşmaları
Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı ve yüzüm
O kadar haklı ki...
"Bazı filozoflar ölümlerinden sonra doğarlar."
Sayfa 345 - ayrıntı yayınlarıKitabı okudu
Senin duyguların mı? Duyguların mı?"
Philip'in sesindeki hainlik değildi.
Çok daha beter bir şeydi.
Gerçekten ve samimiyetle şaşırmış ve gücenmişti.
"Sende duygu yok ki! Sen hiçbir zaman, hiçbir şey hissetmedin! Hiçbir zaman acı çekmedin!" Yılların toplami Rearden'in suratına bir tokat gibi inmişti.
Tipki John Galt Hattı'nın lokomotifinde o gün hissettiği şeyi hissetti...Philip'in gözleri, o solgun, yarı sıvı gözler, insanlığın nerelere kadar alçalabileceginin simgesi gibiydi. Tartışmasız bir acı, ona ek olarak da bir iskeletin yaşayan insana küstahlığı, ondan acıyı en yüce değer olarak kabul etmesini istemesi Sen hiç acı çekmedin, diyordu o gözler, onu suçlamasına...Oysa o, madenlerinin elinden alındığı gece, ofisindeki hâlini görüyordu...Armagan Sertifikasını imzalayıp Rearden Metal'i teslim edişini görüyordu...bir ay boyunca uçakla Dagny'nin kalıntılarını arayışımı görüyordu.
Sen hiç acı çekmedin diyordu o gözler, kendini haklı bulan bir tiksinti duygusuyla Oysa o, tüm bu olaylar karşısında nasıl gururla dikildiğini, kendini acıya teslim etmemek için nasıl mücadele ettiğini, aşkının getirdiği duyguları, sadakatini, varoluşun amacının sevinç olduğunu, sevincin tesadüfen gelmediğini, kazanılması gerektiğini, esas ihanetin, bir anlık işkence karşısında o düşten vazgeçmek olduğunu düşünüyordu. Gözlerin o ölü bakışları, hiç acı çekmedin, diyordu ona. Hiçbir şey hissetmedin.
Çünkü hissetmek yalnızca acı çekmektir...sevinç diye, zevk diye bir şey yoktur, yalnızca acı vardır veya acının yokluğu vardır. Ya acı ya da sıfır, yani insanın hiç acı çekmemesi.
Sayfa 711 - Pdf/Çeviri:Belkıs Dişbudaq Çoraqçı Basın:2005Kitabı okudu
O kadar haklı ki...
Bencilliklerin oluşturduğu bir bileşim en güzel toplumsal birliktelikleri yozlaştırıp yok eder...
Sayfa 10Kitabı okudu
O kadar haklı ki...
"Arada bir dünyaya başkasının gözlerinden bakabilmeyi bilmek gerek. Asıl o zaman dünyanın ve insanların esrarını kavramaya başlarmış insan."
Sayfa 297 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
"Karanlık Oda"
Herkesin karanlık bir odası vardır; anahtarını kimselere veremeyeceği, içinde korkularını, ataletlerini, aşırılarını, uçlarını ve kimseninkilere benzemeyen travmalarla dolu bir odası…
Korkular denilince 90’lı yılların sonunda ilk kez okuduğum Irvin D. Yalom’un Nietzsche Ağladığında adlı eserindeki; “Yirmi yıl düşündükten sonra korkuların
