10 Mayıs engelliler haftası
Merhaba ben Zübeyde BAYIK. Dört yaşında havale geçirmemden dolayı yürüme engelli bir bireyim. Havale geçirdiğim günden beri herkese muhtaç kaldım ve maalesef kalmaya da devam ediyorum. Bazen şu soruyu soruyorum kendime: “Niye başkaları benim hayalimi yaşıyor da ben yaşayamıyorum?”
Ben çok kötü günler yaşadım. Geceleri sabahlara kadar ağladım.
Tolstoy diyor ki: "Bir insana devamlı aynı iyiliği yap, göreceğin tek şey; muazzam bir nankörlük." O kadar haklı ki..
Birbirini anlayabilmek, dinleyebilmek, konuşabilmek..
Bana artık çok büyük bir nimet gibi geliyor.
Bakıyorum insanlara herkes yarış içinde bu yarış ne için ?
Neden herkes kendi düşüncesini kanıtlamaya çalışıyor?
Herkes haklı olma derdine girmiş.
Farkında mısınız artık iki insan iki çift kelam edemez oldu
Karşı tarafı dinlemek, anlamak için çabalamak yok .
Tarık Tufan'dan çok sevdiğim satırları eklemek istiyorum..
“Karşısındaki bir şey sormasa. Yargılamadan, yüzünü ekşitmeden, saate çaktırmadan bakmaya uğraşmadan, dudak bükmeden ,dinleyiverse, anlatacak o kadar çok var ki..”
Bugünlerde sorgulamak mesaisini daha fazla yaşıyorum. Haber bültenlerinde, ajanslarda her yerde büyük bir rekabet söz konusu seçim havası mevcut bunların hepsinin benim için insanlığın kendi hakikatini unuttuğu çalışmalar olarak görüyorum ilk insanlığın doğuşu olan bu topraklarda şimdi ise insanlığın son noktası haline geldi arkadaşlar nedir bu