Şöyle bir şey okudum çok hoşuma gitti: "Sevdiğin insanlara karşı zor olmamak için o kadar basitleşiyorsun ki sana değer bile vermeye gerek duymuyorlar." O kadar haklı ki..
Şöyle bir şey okudum hoşuma gitti:
"Sevdiğin insanlara karşı zor olmamak için o kadar basitleşiyorsun ki sana değer vermeye gerek duymuyorlar"
O kadar haklı ki.....!
o kadar haklı ki... Allah bizleri islah etsin
Haklı bir söylemde bulundum!
İnsanların birbiri üzerinde ki hakkı sadece maddi değildir. Asıl hak manevi olandır. Maddi olanı telâfi etmek kolaydır, lakin manevi olanı bırakın telâfi etmeyi geri dönüşü olmaz dahi.
Olay bu kadar nettir. Eskiden cümlesini kurmak beni yakınen tanıyanların bileceği bir şey pek sevmem eskiyi anmayı dile getirmeyi ama okumalarım, gözlemlerim beni buna itiyor. Velhasıl kelam eskiden insanlar korkarlardı kul hakkına girmekten.
Yürek incitebilmek bu kadar basit ve bu denli ucuz değildi! Çok ağır bir bedeli vardı incitmenin vicdan azabı olarak dönerdi insana. Ama ya şimdi?
Şimdi öyle mi...?
Ne kolay kırıyor, incitiyoruz. Önceden insanların bilmeden de olsa yapamadığını biz bugün bile isteye yapıyoruz. Hatta belki de bundan zevk alıyoruzdur kim bilir?
Ben bunu da beklerim insanlıktan. Keza insan demeye de utanıyorum!
Derin mevzular yüzeysel yaşayan mahlûkatlara ağır gelir. Hani diyorlar ya üzülmemek için beklentiyi sıfırlayın kimseden hiçbir şey beklemeyin diye..
Yok efendim yok. Geçti o devir. Bekleyin hem de her şeyi bekleyin siz insanlardan. Çünkü her şeye hazırlıklı olmakta fayda var.
Vesselam...
Az önce kitapta şöyle bir cümle okudum: "Susmanın bir ifade biçimi olduğunu savunmuyorum. Ben sadece anlatmayı denemekten vazgeçtim." O kadar haklı bir kırgınlık ki bu, yaşayan bilir.