Küçük İskender. Hayata ve topluma meydan okuyan cesur bir şair. Onu arthaus tarzı filmlere benzetiyorum, ki yazılarından da belli o da festival filmlerini seviyormuş. Festival filmlerine 'herkese hitap etmeyen filmler' demeleri tesadüfi değil. Aykırı filmler bunlar, sürüye uymayanların, popüler kültürü sevmeyenlerin tercih ettiği. Küçük İskender son yıllarda kullandığı şaşalı cümlelerle popüler kültürün sevimlisine çevrildiği halde, o aykırı birisidir. Duruşuyla, hayata bakışıyla, kişiliğiyle, yeri geldiğinde izlediği filmlerle (bu kitapta izlediği filmlerle ilgili yorumları da yer alıyor ). E tabi aykırı olmak çok kolay bir şey olmadığı gibi o insanın hayatını da zorlaştırıyor epeyce. Siyahların içinde tek beyaz olduğunuzu düşünün. Bu kadar zor bir yaşam sürmesine rağmen eserleri şapka çıkarılacak şekilde zekice ve güzel yazılmış. Yer-yer aşırıya kaçtığı ve bazı görmek istemediğimiz iğrençlikleri de yazmasına rağmen kitabında ( bu arada iğrençlikler dediğim eşcinsellikle alakalı değil, zira homofobim yok) bunlara göz yumup iyi olanlara odaklandığın zaman bu adamı illaki beğenirsin. Aykırı olmasına rağmen.
Oz Büyücüsü' nü bitirdikten sonra elimde hiç kitabım kalmamıştı. İşte bu şartlar altında şu an incelemesini yaptığım kitabı bir çok yer gezdikten sonra bir zincir mağazanın şubesinde buldum. Şu 'Carre...' diye başlayan.
