İsveç'te yer alan bir editörlük şirketi, İngilizce metinleri Türkçe'ye çevirip editörlük yapacak birini arıyordu. Neyse başvuru yaptım ve reddedildim. Reddedilmem mühim değil, insan her zaman başarılı olamaz ve olmak zorunda da değildir. Ayrıca insan reddedildiği için mutlu olur mu? Evet, ben oldum. Çünkü reddedilmeseydim belkide böylesine motive edici, iyileştirici, kibar ve zarif bir mesaj alamayacaktım.
O kadar harika bir şirket ki yabancı başvurulara cevap yazmaya zaman ayırıyor ve böylesine harika bir üslupla niyet mektubu yazıyor. Çünkü İsveç. Çünkü medeniyetin köprü ülkelerinden. Çünkü hümanizmin lokomotifi ülkelerden. Türkiye'nin şirket politikalarını ve Türk işverenlerin başvurana karşı kaba üslubunu anlatmak bile istemiyorum.
Bu şirketle çalışanlar ne şanslı. İmrendim vallahi...
GELDİM BABA..
Açmıyor kapıyı. Açmaz..
Buz kesti içimin cehennemi. Ne akla hizmet geldim o kadar yolu sanki.. Ben onu dinledim mi ki o beni dinlesin?..
Oysa bir okyanus var yüreğimde kabına sığamayan. Bir başlasam, saatlerce konuşabilirim. Düğüm düğüm, alev alev, rüzgar rüzgar.. Öyle dolu, öyle yarım, öyle eksiğim.
Kim bilir ne kadar yaşlanmıştır şimdi.
