İkinci kez okuduğum bana çok şey katan kitaplardan birisi.
Tam da pes ettiğim anlarda, galiba yapamıyorum dediğim zamanlarda ilaç gibi gelir kalbime. Sınıfımdaki tüm çocuklar bir çiçek gibi gelir gözüme. Hepsi birbirinden güzel rengarenk çiçekler.. Kimi suyu seviyor,kimi az su istiyor, kimi içe doğru açılıyor kimi dışa, kimi dokundukça güzelleşiyor kimi dokunmanıza izin vermiyor.
Ve en önemlisi her gün kızdığınz şeylere kızmamayı öğretiyor kitabımız. O bir tomurcuk açma evresinde ve zorlanıyor ona dokun diyor. Dokunmaya ihtiyacı olduğu için gürültü yapıyor,dersi engelliyor. Amacı seni kızdırmak değil amacı kendisini görmeni sağlamak..
Bir de enerjinizi azaltan bu kadar uğraşma diyen yaptığınız her şeyi eleştiren meslektaşlarınz da olacak. Onlara da tamam deyip geçmeyi öğretiyor canım kitap.
Velhasıl
Çocukların her biri bir çiçek. Dikkat etmezsek biz zaman sonra sınıfımız çiçek bahçesi yerine solmuş çiçek mezarlıklarına dönüşecek.
Bizde sadece bir mezarlık bekçisi....
