“Adem Yoksun diye birisi elbette yok… Ama peki ya biz?”
Ah Adem Yoksun ah… Görkemli bir poetikaya dönüşen önsözünü ve hiçbir zaman arzu ettiğin değeri göremeyen harikulade şiirlerini okudum ve takdir ettim seni. Senin intiharla sonuçlanan hazin hikayeni bizlerle buluşturdu diye de yazar Polat Onat’a defalarca teşekkür ettim. Bundan böyle uzun
(Biraz uzun bir yorum olucak, okuyanlara şimdiden teşekkürler. Spoyi içermeden benim Tutunamayanlar'ı okumak konusundaki fikirlerimden oluşuyor)
#Tutunamayanlar 'ın hem en çok okunan hemde en çok yarım bırakılan kitap olduğunu biliyor muydunuz? Gerçekten ben iki tarafa da hak veriyorum. Okumayı 'bırakmanız' için bir çok sebep veriyor size ama bir
Zahar karakteri Oblomov'u şöyle tanımlıyor:
"Rahatlıktan rahatsız."
İki kelimeye indirgenerek en iyi böyle açıklanabilirdi.
Gerek ailesi, gerek çevresi yüzünden hiçbir şey çaba sarfetmeden her şey önüne konmuş, kendi kendine bir eylem yapmasına asla izin verilmemiş bir ortamda büyüdüğünden bu hale gelmiş Oblomov. Dostoyevski diyor ya; "Her şey insanın içinde yaşadığı ortama, şartlara bağlıdır. Her şeyi belirleyen çevredir, insansa bir hiçtir." diye. Belki de bu sözün en güzel örneğidir Oblomov.
İlk 100 sayfasını okurken delirmemek için kendimi zor tuttum. Oblomov karakterine hiç ısınamadım. Resmen onun o uyuşukluğundan okurken ben bunaldım. Ama ilerledikçe onun ruhunu, düşüncelerini daha iyi anladım zannediyorum ve zaman zaman kendime yakın hissettiğim, onda kendi benzer yönlerimi bulduğum da oldu. Mesela bir işe yönelik karar vermesi, şu zaman yaparım, bu zaman yaparım derken o işi erteleye erteleye asla yapmaması... bu huyumdan nefret ediyorum. Sanırım başlarda okurken sinir olmamın nedeni de bir nebze olsa da kendimden bir parça görmemdir.
Kitaba başladığımdan beri asla ısınamadığım ve bitirdiğimde de aynı şekilde sevmediğim tek karakter Olga Sergeyevna. Gerek var mıydı diye soruyorum sürekli kendime. Neden ısınamadığımı da soruyorum fakat asla ona da bir yanıt bulamıyorum. Oblomov ve Olga'nın öyle bir sona ulaşmasını hem istiyor hem de zaten tahmin ediyordum. Mutlu oldum. İyi ki okumuşum dedirten kitaplardan<3
Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202138,9bin okunma
…
-Bahsettiği İlya İlyiç kim?
-Oblomov; sana ondan çok bahsetmiştim.
-Evet, hatırladım; senin bir dostun, bir okul arkadaşın. Ne oldu?
-Öldü, hayatı yok yere harcandı gitti.
Ştols içini çekip biraz daldıktan sonra:
-Zekâca kimseden aşağı değildi, dedi. Tertemiz, billur gibi bir ruhu vardı. Asil heyecanları olan bir insandı. Ama hiçbir şey
