Bugün de ölmedik ama yaşadık mı meçhul
Kaç yangından sağ çıktım senin haberin yok
Kaybedecek hiçbi’ şeyim yok orası kabul
Ne varsa aldın elimden dünya benden kork
Canımı hiçbi’ şey yakamaz benim artık
Yakın arkadaşım oldu sanki yalnızlık
Bu neyin bedeliydi öde öde bitmedi
Hayat değil benimki hapis yarı açık
Ne halay çektirir ne ağıt yaktırır
Kalpsizi ağlatır benim hayatım
Şu gözümden akanlar yaş değil ki yıllar
Ben gencim kalbim ihtiyar bundan isyanım
Biz ne yoldaşlar gördük
İki güne yolda bırakan
Biz ne sırdaşlar gömdük
Diliyle canımızı acıtan
İstediği kadar dibe batsın ömrüm
Benim ben gemisini terketmeyen kaptan
Dönmek için kollarıma öde bedelini
Çok çabaladım bir türlü seni sevemedim
Yalan söylemek olmuyor bana göre değil
Ama fotoğraflarımızda hep gülümsemelerim fake
uyuttum ayakta geceleri seni
Tüm yaptıklarım için özür dilemedim
Renk katamadım sana siyah içindeyim
sana değer verdim ama bu kız hiç masum değil
Dünyanın en pahalı şeyi 'Ah almaktır'. Bil ki öde öde bitiremezsin!
Ode to nightingale
My heart aches, and a drowsy numbness pains
My sense, as though of hemlock I had drunk,
Or emptied some dull opiate to the drains
One minute past, and Lethe-wards had sunk:
'Tis not through envy of thy happy lot,
But being too happy in thine happiness,—
That thou, light-winged Dryad of the trees
Aysel Gürel'in kızı Müjde Ar için yazdığı efsane bir şiir bu..
Acılı bir bakış yerleşirse eğer
Kirpiğinin ucundan gözbebeğine
Her şeyin bedeli var, güzelliğinin de
Bir gün gelir ödenir, öde Firuze
Ne var ki her yandan «düşünmeyin! aklınızı kullanmayın!» diye bağırıldığını işitiyorum. Subay, «Düşünme, eğitimini yap! », maliyeci «düşünme, vergini öde! », din adamı «düşünme, inan! » diyorlar.