Hepimizin kendini hatırlamaya ihtiyacı var.
Şu sıralar herkes biraz kayıp.
Herkes birini arıyor
Birini bekliyor
Herkesin gözü yolda
Ama bizler birini aramadan önce kendimizi bulmalıyız
Kendimizi bulmalıyız diyorum çünkü yavaş yavaş kaybediyoruz benliklerimizi
İçimiz kin, öfke, nefret,bencillikle doldu.
Bu ağır duyguları zaman içimizden temizlersek o zaman kendimizi bulacağız
Kendimizi ne zaman bulursak o zaman gerçekten sevilebileceğiz
Ve o zaman güzel seveceğiz
Varsın hatırlatsın o zaman bütün şarkılar sevdiklerimizi
Niye bu kan, bu kin, bu öfke, bu nefret, ey geçmişinden, deneyimlerinden hiçbir ders çıkarmayan, hemencecik çılgınlığın ve şidettin cazibesine kapılan, "hep ben hep biz" diyen unutkan insanoğlu?
Sayfa 35 - İthaki YayıneviKitabı okudu
Kitapta aklımdan çıkaramayacağım bölüm:(
“Seni,” diye sürdürdü konuşmasını, “doğurdum ama, hiç doğurmamış saydım. Hiç benim olmamış gibisin, çünkü sen benim alnımdaki kara bir lekesin!”
Kitabın konusu Bosnalı müslümanlara karşı yapılan soykırımı insanlara yaşattığı acı gerçekleri anlatmaktadır. Kitabın ana karakteri olan Amir bu soykırımın en büyük mağdurudur. Arkadaşları ile oynarken evlatlık olduğunu öğrenen amir o günden sonra içten içe annesini arar. Ben okurken çok ağladım 
İncir Kuşları kitabındada çok ağlamıştım bana o kitabı hatırlattı, ve yine diyorum savaşta her zaman kadınlar ve çoçuklar ölüyor. Bedenen, ruhen…
Evdeki doğum belgesinde annesinin adı yazılı iken babasının adının sadece bir ÇİZGİ’den ibaret olması onu bu arayışa sürükler. Gerçekleri öğreninceye kadar hem ailesinden, hem sevdiği kızdan, hem de gittiği psikiyatristten destek alır. Gerçek ailesine karşısı duyduğu kin, nefret, öfke onları bulana kadar devam ediyor.
Amir annesi ile karşı karşıya geldiği zaman annesi o zaman ki, zulüm, işken, tecavüz olaylarını hepsini anlatıyor. Okurken çok zorlanacağınız bir bölüm :((( Tecavüz kamplarında sırf kadınlar Müslüman oldukları için işkenceye ve tecavüze maruz bırakıp onları hamile bırakıyorlar. Bunların hepsini öğrenen amir kitabın sonunda babası yani ÇİZGİ beye verdiği hediye ile gönüllere bir nebzede olsa su döküyor.
İyi okumalar…
Dücane Cündioğlu
Yeme-içme orucu tutmak kolay fakat hased, kin, nefret, intikam, öfke şiddet orucu tutmak çok zor.
L'insulte (hakaret)
" mülteci olmanız , ülkesi olmayan bir kurban olmanız şiddete yönelmenize bir mazeret olmaz"
"en çok baskı gören kişi bile olsanız bu sizi ahlak ve adalet sözcüsü yapmaz"
Politik olaylarda bireylerin hislerinin duygularının hayatlarının önemi yoktur. Kazanması gerekenler ve kaybetmesi beklenenler vardır.
Faşizmden ileri
Mutluluğu; hırs, tamah, kin, nefret, haset, öfke taşlarıyla döşenmiş patikada arıyor. Hazan yaprakları serilmiş yoluna. Altın sanıyor.
Sayfa 207
Bizim dergâhımızda
Yoktur öfke, kin, nefret.
Var olan ilim, hikmet
Ve bir de muhabbettir ki
Beklenen bu elbet.
İnsan...
Aynı sözcüklerle farklı dilleri konuşuyor insanlar. Birbirini anlamaktan uzak. Çıkarları çatışıyor boyuna. Farklılıkları bir çarkın dişleri gibi algılayamıyor. Allah'ı ilan, Hz. Muhammed'i (sav) Allah'ın kulu ve resûl'ü bilmek yetmiyor kardeş olmalarına. Daha geçerli kriterler var "öteki"nin varlığından hoşnut olmak için. Milliyet, ten rengi, dil, hatta banka hesapları... Anahtarı kaybettiği yerde değil de ışık var diye kapının eşiğinde arayan Nasrettin Hoca'ya benziyor halleri. Mutluluğu; hırs, tamah, kin, nefret, haset,
öfke taşlarıyla döşenmiş patikada arıyor. Hazan yaprakları serilmiş yoluna. Altın sanıyor.
Sayfa 207 - Timaş Yayın GrubuKitabı okudu
Yeme-içme orucu tutmak kolay, fakat hased, kin, nefret, intikam, öfke, şiddet orucu tutmak çok zor.
Sayfa 16 - Kapı Yayınları - FelsefeKitabı okudu
Kendisine eziyet edenlere nasıl olup da kin beslemediğine şaşırdı. Korkaklıklarını ve zalimliklerini asla unutmamıştı ama o hadisenin anısı onda öfke uyandırmamıştı.
Kitaplarda karşılaştığı tüm şiddetli aşk ve nefret tasvirleri bu yüzden ona gerçek dışı gibi görünmüştü.
