Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Berlin'de içimde büyük bir ölüm özlemi oluşuyor. Doğaldır, yaşam için bu kadar çok dürtünün olduğu yerde ölüm de çoğalır.
...
Sorunlar, acılar, göçler dünyanın sonu gelmez akışı idi.
...
İyice bakabilseydim, kentin en güzel yüzünü görecektim. Ama ben her zaman güzelliklerin değil de güçlük, terslik, acı ve öfkenin peşinden koşan bir insanım.
Sayfa 36Kitabı okudu
Artık daha güçlü olan aşkları hep birden filizlenen nefret, korku ve şaşkınlık tohumları taşıyordu: zira aşk nefretle birlikte var olabilirdi, ikisi de birbiriyle didişirdi ve o en büyük öfkenin özünde yatan da buydu.
"Bence bunu tekrar gözden geçirip revize etmeliyiz. Ayrı
ca hala günlerden cuma, yani hafta sonu tam da başlamış sayılmaz."
"Eva ... "
"Sadece düşüncesi bile tahrik ediyor beni" diye fısıldadım ve bacaklarımı üst bacağına dolayıp kendimi ona sürterek nasıl ıslanmış olduğumu hissetmesini sağladım. Kendimi
Sayfa 316
İnsan, intikamı, hayalinde genelde çok tatlı bir şey olarak canlandırır; oysa kıskançlıkla güdülenmiş ve sonu cinayetle biten öfkenin ardından pişmanlık gelir.
Sayfa 184Kitabı okudu
"Homeros'tan biliyorum; ilahların arzuladığı öfkenin sonu yıkımdır."
Öfkenin sonu, her zaman pişmanlıktır ...
Sayfa 318Kitabı okudu
Bazı insanlar ise otorite olarak algıladıkları her şeye karşı çıkar ya da baş kaldırırlar ve bunun bir özerklik savaşımı olduğunu savunurlar. Oysa, tepkileri salt bir baş kaldırıdan öteye gidemez ve karşı çıktıkları düşüncelerin yerine bir başka öneri getiremezler. Bu insanların kişilikleri yaratıcılıktan yoksundur ve hiçbir zaman etkin olamazlar. Bu nedenle davranışları, hem dışa hem kendilerine dönük yıkıcı öğeleri içerir. Çünkü böyle kişiler bir yandan sonu gelmeyen bir öfkenin tutsağı olarak kendilerini yıpratırlarken, diğer yandan diğerlerinin yapmaya çalıştığını eleştirmeye, bozmaya ve bazen de yıkmaya çalışırlar. Dıştaki olaylara sürekli karşı çıkarken aslında kendi varoluş sorumluluklarını üstlenmekten kaçındıklarını göremezler.
Sayfa 68 - Metis YayınlarıKitabı okudu
_Nevroz, farklı nevrotik eğilimlerin catışması sonucunda ortaya cıkar. Nevrotik eğilimler birbirlerini pekiştirip guclendirmekle kalmayıp, yeni catışmalar da yaratırlar. Nevroz, küçük evrenlerden oluşan bir büyük evren’dir.
_Her nevrotik belirti, altta yatan bir catışmayı gösterir. Çatışma belirtileri: Tutarsızlık, yorgunluk ve hırsızlıktır.
18. Mektup
" Sınırsız öfke, delilik doğurur."
İnsanın bir kölesi, bir düşmanı olunca, bu sözün ne kadar gerçek olduğu anlaşılır ister istemez. Bu duygu, her insanın yüreğini alev alev yakar. Aşktan da doğar, nefretten de. Ciddi konular konuşulurken olduğu kadar, eğlence sırasında da, şakalar yapılırken de doğar. Ne kadar büyük bir nedenden doğduğu hiç önemli değildir, ama nasıl bir ruh haline dönüştüğü önemlidir. Tıpkı ateşin ne kadar büyük olduğunun değil, nereye düştüğünün önemli olması gibi.
…büyük bir öfkenin sonu çılgınlıktır hep ve insan ılımlı olmak için değil, sağlıklı olmak için öfkeden kaçınması gerekir.
Evet, Lucilius’um, büyük bir öfkenin sonu çılgınlıktır hep ve insanın ılımlı olmak için değil, sağlıklı olmak için öfkeden kaçınması gerekir.
Ele alınır da inanç, önce pamuklara sonra patpatlara sıkıca sarılır, streç filmle üstünden geçilir ve yedi suçun müşterek koynuna bırakılır. Oysa inanç suçun kollarında çürür. İnsanın dıştan nazarla tespit edilebilen çürüklüğü her zaman nisbîdir de, içindeki çürüme apaçıktır kendine. Elbette insan, suçunun beleğinde pışpışlar özünü, büyütür, bazen yeniden diriltir, gücüne güç de katabilir, ama inanç suçun koynunda toprağından koparılmış bir çiçek kırgınlığıyla solar. Dünyayı yutup doymamak, kibir, sonu yitirilmiş yokuşlara varan sahte bir şehvetin kanattığı yara, dargın bir öfkenin gülünç çehresi, dermansızlığın hasis kıskacı... İnancı dile pelesenk etmek, eline alıp gezdirmek, rozet kılmak bunlardan başka ne ki? İnancının, özündeki sınırını bilmeli sanki insan. Kendini ne kadar bilebiliyorsa onu da o kadar bilecektir.