Deli Dumrul'un kıssa-ı hissesi
Kadının yüksek mevkii İslamiyet'ten sonra yazılmış olan Dede Korkut kitabında da pek barizdir. Meselâ: Kahraman fakak deli bir Türk beyi olan "Deli Dumrul" Azrail'e meydan okuyor. Fakat mücadelede mağlup oluyor. O zaman Âzraile diyor ki: "Madem ki her şeyi yaratan, can veren Allah'tır öyle ise benim de canımı o alsın, sen bu işe karışma!" Bu sözler
Allah'a hoş geliyor. Azrail'e diyor ki: "Eğer Deli Dumrul kendi yerine canını verecek birini bulursa onu ölümden affederim." Azrail bunu Deli Dumrul'a tebliğ ediyor. Deli Dumrul sevinerek babasına: koşuyor, işi anlatıyor.. Babası kabul etmiyor. Anasına koşuyor. O da kabul etmiyor. o zaman Azrail Deli Dumrul'un canını almak istiyor. Deli Dumrul Azrail'den müsade istiyor: "Bir karımla iki oğlancığım var, onları da bir göreyim de sonra canımı al!" diyor. Karısına anlatıyor, diyor ki: "Bütün malım mülküm senin olsun. Benden sonra, gözün kimi tutarsa göynün kimi severse ona var, iki oğlancığımı öksüz bırakma."
Kadın burada büyüklüğünü gösteriyor. "Sen öldükten sonra ben malı mülkü neylerim, ben göz açıp seni gördüm, gönül verip seni sevdim. Korkak anan, baban bir canda ne var ki vermemişler. Yer gök şahit olsun ben canımı sana verdim" diyor... Azrail karısının canını almaya geliyor. Deli Dumrul Allah'a yalvarıyor. "Alırsan ikimizin canını al. Bırakırsan beraber bırak." diyor. Allah da onları affediyor.
(Anası)
Değirmenin ardı söğüt
Verseniz de almam öğüt
Dört oğlumun içinde
Memed oğlum en yiğit
Aziziye Aziziye
Kanlar göllendi yazıya
"Gitti Mustafa Beyciğim, gitti Tırtıl Yusuf gene kartal yuvalarına. Ben sana dedim, onu cin çarpmış. Çünkü efendicağızıma söyleyim, o gitmiş de, benim sabi oğlancığım, cin padişahının sakalına işemiş. İnsan her olur olmaz yere işememeli benim iki gözüm Beycağızcığım. Çünkü, çünkü cinler gözükmezler. Sen küllüğe, yol kıyılarına işersen, görmezsin ki, bir bakarsın ki, senin işediğin yer cin padişahının sakalı. O da o kadar kızar, o kadar kızar senin onun sakalına işediğine, senin aklını başından alıverir, sen de gider benim oğulcuğum gibi zilli kartallara çoban durursun."
Sayfa 485Kitabı okudu
Suya doğru yürüyen Remziye ise ırmağın geçit verir gibi görünen yanını gözüne kestir mişti, buradan geçilebilirdi. Hiçbir şeyi beklemeye tahammülü yoktu sabırsız kadının. O tezcanlılıkla, "Oğlancığım seninle dursun" dedi Büyükhanım'a, “Ben Yaşmaklı'yı geçirir gelip onu alırım. Siz de benimle birlikte geçersiniz. Geçeriz." Dedi.Hasan'a döndü, "Bekle annem" dedi. "Sakın ha, bir yere kıpır dama. Bunların yanından ayrılma." Aldı ineğini ,Remziye suda ilerlerken Büyükhanım'ın yüreği yerinden oyna yacaktı. Hele şükür ki bu hazin ikilinin kimi taştan taşa atlaya atlaya, kimi boğazlarına kadar suya bata çıka, güç belâ karşı kıyıya varabildiğini gördüler. Rahat bir nefes alacaktı Büyükhanım ama alamadı. Çünkü Remziye geri dönerken karşı kıyıda üç beş kişinin; sivri bir kayaya bağlanmış, dilsiz ağızsız Yaşmaklı'yı çözüp çekeleyerek uzaklaştıklarını görmüştü. Onlar da muhacirlerdi. Bu can pazarında herkes kendi canının derdinde, bencilleşmiş, arsızlaşmıştı. Büyükhanım yerinden kalkacak, bağırıp çağıracak, elini kolunu sallayacaktı, lâkin en baba yigit tellal gelse suyun uğultusundan sesini işittiremezdi
Sayfa 303Kitabı okudu
"Oğlancığım, oğlancığım."
O geceleri nasıl da iple çekmiştim. Sevişeceğimizi, uykuya dalacağımızı, yeniden uyanıp, yeniden sevişeceğimizi, yine uyuyacağımızı, yeniden uyanacağımızı, vs. kurmuştum; hem de her gece... Ama yalnızca ilk gece uyandım. Sırtı bana dönük yatıyordu; üzerine eğildim ve öptüm onu; dönüp sırtının üzerine yattı, beni içine aldı ve kollarıyla sardı. "Oğlancığım, oğlancığım." Onun üzerinde uyuyup kaldım. Diğer geceler pedal çevirmekten, güneş ve rüzgârdan yorgun düşüp deliksiz uyuduk. Sabahları sevişiyorduk.
EpubKitabı okudu
