Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Bazen yaşamadığım tüm yaşamların ağırlığını kemiklerimde duyuyorum. Bu yaşamda, bir havaalanında oturmuş, kendimi doğmamış oğluma anlatmaya çabalıyorum; bunun, yani son defterimin sayfalarını dolduruyorum.
Sayfa 134Kitabı okudu
...Kâğıt, kalem istedim ve oğluma benim yanımdan ayrılmamasını söyledim. Ben yazı yazarken, kollarıyla beni tuttu. Önce, yazdığım en önemli mektup, Mr. Crane’edir. Oğullarım şayet Amerika’ya gitmek mecburiyetinde kalırlarsa, onlarla meşgul olmasını rica ediyordum. Çünkü, İngilizlerin bizim gibilerin çocuklarını çok geçmeden alacaklarından emindim.
İngilizlerin Millî Misak’a karşı bir vaziyet alarak, hepimizi esir edip Malta’ya gönderecekleri haberleri ağızlarda dolaşıyordu. Gerçi, benim gibi herhangi birini almaları ihtimali varsa da, İstanbul’ daki Meclis’i kapatarak mebusların gönderileceğine kimse pek inanmıyordu.
Ben, İngilizler tarafından büyük bir şüphe ile karşılandığımı bilmekle
“Bir Oğuz gibiyim destan çağında; Ve bir Kürşad gibi Kırklar yuğunda!”
“Bir hikmet gibiyim Yesi bağında; Ve bir nağra gibi Kafkas Dağı’nda!”
“Bir Türkmen gibiyim Ceyhun suyunda; Ve bir Kıpçak gibi Tuna boyunda!”
“Bir Kırgız gibiyim Manas soyunda; Ve bir Korkut gibi şadlık toyunda!”
“Bir göçmen gibiyim, obasız yiğit; Ve bir Yörük gibi aldığım öğüt!”
“Bir toprak gibiyim Malazgirt, Söğüt; Ve bir anıt gibi Ahlat’ta lâhit!”
“Bir şehir gibiyim İstanbul, Roma; Ve bir Kızıl Elma sinmiş ruhuma!”
“Bir bekçi gibiyim Âsım oğluma; Ve bir okçu gibi geçtim doğuma!”
Okçular Tepesi’nde...
Bir Annenin Gözyaşları Günlüğünden Alıntı
Bir ışık yakma bu satırlara aydınlanmasın sayfalar, annen sana hiç ninni söylemeyecek, kız çocuğu. Dün gece oğluma ninni söylüyordum. Güzel oğlum sadece ninniyle uyuyor, yaşı kaç olursa olsun ona hep ninni söyleyeceğim. Ona ninni söylerken kapının eşiginde bir ses duydum. Duyduğum sesin ne olduğuna bakmak için kapıyı açtığımda kapıya çökmüş seni gördüm. Oğluma söylediğim ninniyi dinlemissin ve dinlediğin yetmiyormuş gibi bir de uyuyakalmışsın. Bağıra çağıra uyandırdım seni. Korkarak gözlerini araladın. Oğlumun olduğu kata girmeni yasaklattım. Buna hakkın yok kız çocuğu. Sana hiç ninni söylemeyeceğim.
MEYVE yiyordum, elime kaysı çekirdeğini aldım. Bu çekirdeğin kaderini okuyabilirim:
Yesem gıda olur; yaksam ısı, ışık, kül... Parçalayıp atsam gübre ve toprağa gömsem yeşerir, fidan olur. Daha başka bir şey olamaz... Oğluma da ebeveyni, okul, televizyon, kitaplar, arkadaşları tesir edecek, o da bir şey olacak... Oğlumun hayatı kimya denklemine benziyor, birçok elementlerin birleşim ve ayrışımından sonra bir madde elde edilecek... O madde asit mi, glikoz mu, göreceğiz. Acaba oğlum ne olacak?
Oğluma
Sana oğlum demem hayatta çiğsen
İstemem başına altın taç giysen
Yetiştirip iki ağaç diktiysen
İşte sen o zaman benim oğlumsun
Zalimin önünde boyun eymezsen
Haram malı helal deyip yemezsen
Ben İslamım o gavurdur demezsen
İşte sen o zaman benim oğlumsun
İyilik etmeyi az çok sezdin mi
Kötüyü gördüğün yerde ezdin mi
Şerefinle gurur duyup gezdin mi
İşte sen o zaman benim oğlumsun
İhsani’yem benim idi giden dün
Yarınlar senindir iyice düşün
İnsan olduğunu ögrendiğin gün
İşte sen o zaman benim oğlumsun
Aşık İhsani
Oğluma güzellik, güç ve cesaret bağışladın . Neden huzursuz bir yüreğin yükünü de ekledin ?
Bir insanın ne zaman “iyi” olduğunu, ne zaman olmadığını söylemenin niçin kolay olmadığını biliyor musun? İnsanların neye yaradıklarını bilmediğimiz için..
"...arkasında bir not bırakmış. Okuma yazmayı da bilmezdi; küçük oğluma; Ben zaten ölü gibiydim, diye yazdırmış"
Sayfa 415Kitabı okuyor
'Oğlum Mustafa ilkokulun son sınıfındayken karnesini öfkeyle önüme attı.''Senin paradoksların yüzünden matematikten iyi not alamadım'' dedi. Henüz on bir yaşında olan oğlumun paradoks sözcüğünü kullanmasından hafif bir gurur duymakla birlikte, bu suçlama beni üzdü. ''Ne gibi paradokslar?'' diye sordum. Mustafa açıkladı: Öteki anneler, çocukları iyi karne getirmeyince, onlardan hesap soruyor, onları azarlıyorlarmış. Bende, gerçek kültürün, okullarla ve üniversitelerle hiçbir ilgisi olmadığını anladığımı söylüyormuşum, bir insanın bir yığın diplomayla karacahil kalabileceğini savunuyormuşum. Tanıdığım en bilgili ve en kültürlü insanlardan biri olan Abidin Dino'nun ortaokul diploması bile almadığını boyuna anlatıyormuşum. Asıl amaç, diplomalı değil, bilgili ve kültürlü olmaktır diyormuşum. Buna benzer paradokslar yapıyormuşum sabahtan akşama kadar. İşte, çok kitap okuyan Mustafa da, bu aykırı düşüncelerim yüzünden, bol bol kitap okumuş, dolayısıyla matematik dersine boş vermiş, sonuçta kötü not almış. Oğlum bir daha karne getirdiğinde ciddi pozlar alıp yazı masama oturdum, okuma gözlüklerimi taktım, karneyi dikkatle inceledim. Sonra, sert yapmaya çalıştığım yapay bir sesle, ''oğlum, matematkten daha iyi bir not alabilirdin'' dedim. Mustafa karneyi öfkeyle elimden kaptı, ''Ben de seni adam sanmıştım, tıpkı öteki anneler gibisin'' dedi. Yani oğluma gene yaranamamıştım; çünkü çocuklarınıza yaranabilmenizin yolu yoktur nasıl olsa. ''
Sayfa 37Kitabı okuyor
