Okuyun, anlayın, paylaşın(tabii isterseniz), okutun.
Önyargıyı muhteşem şekilde anlatan bir yazı.
"SEKSSİZLİK"
¶¶Günaha bulaşmadan kadın ya da erkek olunmuyor bu âlemde hekimbaşı. Bulaşmaya da değmiyor. Aslında yapmamız gereken hormonlarımızı görmezden gelmekti. Yapamadık; evdeki “vitrin”de Lacan vardı da biz mi okumadık? Cennetten zaten kovulmuştuk, cehennemde yer yoktu.
Merak eden nasılsın diye soran arkadaşlar olmuş, çok şiddetli bir deprem yaşadık o anı anlatamam şok içindeydim, hala da öyleyim ama yazmak belki iyi gelir diye yazıyorum. Deprem sırasında sadece Allah ve bitmiyor diye bağırdığımı ağladığımı hatırlıyorum, çok ama çok kötüydü, evden nasıl çıktık bilmiyorum. Bir parkta arabada beklerken karşımda yıkılmış bina insanların bağırışları ile sabah oldu. İyiyiz diyemiyorum ama çok şükür hayattayız, daha güvenli bir yerde Antep'ten çıkmak için bekliyoruz. Yollar kötü durumda, havaalanları dolu, bilet bulmak çok zor. Sarsıntılar devam ediyor, dualarınızı eksik etmeyin nolur.
Ve bu olaydan sonra insan aslında ne kadar aciz olduğunu anlıyor, daha önceki dert ettiği şeyler, küslükler o kadar saçma geliyor ki. 7 yıldır konuşmadığım eski bir arkadaşım merak etmiş başka arkadaşlarımdan sorarak nasıl olduğumu öğrenmeye çalışmış, adını duyunca hıçkıra hıçkıra ağladım. Hayat kırgınlıklar, küslükler için çok kısa, bunu acı bir şekilde öğrendim. Siz bunu anlamak için böyle kötü bir olay yaşamayı beklemeyin.
Ben fazla haber okumamaya görüntü izlememeye çalışıyorum ama etrafımızdan hep kötü haber geliyor, Rabbim enkaz altında kalan kardeşlerimize yardım etsin, anasız babasız kalan yavrularımıza yardım etsin. Keşke dua etmekten başka bir şey elimden gelse. Ama biz de bir şekilde hayatta kalmaya çalışıyoruz.
Düşünen, soran, yardım etmeye çalışan, dua eden herkesten Allah razı olsun. İyi ki varsınız.
“Öğrendim ki,insanların çıkarları değişir değişmez,düşünceleri ve davranışları da o hızla değişiyormuş…”
🌸Bob Marley🌙
Bir trombosit anısı
Üniversiteye ilk geldiğim sene, derslerim çok kötü idi. Avarelik çağımdı.
Nereden buldum bilmiyorum, Ege Üniversitesi Hastanesindeki lösemili çocuklar için yardım kampanyasına dahil oldum. Bir zaman sonra o çocukların "trombosit" denen bir maddeye ihtiyaçları olduğunu ve bunun kandan sağlandığını öğrendim. Ben de bağış için gittim.
En güzel günüm; 40 yaş…
“Elveda diyecek kadar cesursan, diyor Paulo Coelho, hayat seni yeni bir merhaba ile ödüllendirir.” Hayatımda ne zaman bir şeylerden vazgeçsem daha iyisi önüme serildi, hiçbir zaman geri adım atmadım, hep ileriye doğru yürüdüm.
Yeni yaş yılım için motivasyonum;
Tarih, acı veren ağrısına rağmen geri alınamaz. Ancak cesaretle yüzleşirse,tekrar yaşanmasına gerek kalmaz…. diye yazmıştım geçen yıl ki paylaştığım doğum günü fotoğrafımın altına.
Daha güzel bir yıl beklerken, 2023 benim için; çok fazla sınandığımı düşündüğüm, sabır çekerek güneşi doğurduğum, vazgeçtiklerimle, öğrendiklerimle zor bir yıl oldu.
Günden güne parça parça kırılırken, kırıldığım yerden yeniden doğmayı öğrendim.
40 yaşımda kendim için; daha çok öğrendiğim, daha çok yaşadığım, umudumu ve cesaretimi kaybetmediğim, iyikilerimin çoğaldığı bir yıl diliyorum…
Doğum günü bahanesi ile bir kez daha 1000K’daki varlığıyla hayatıma güzellik katan arkadaşlarıma teşekkür ediyorum…
💜