Geçen staj döneminde yaşadığım sözlü ve fiziksel mobbing'in ardından itiraf etmeliyim ki önce 'ben yapamayacağım bırakıyorum diye ağladım.'
Kırgınlığımın ve kızgınlığımın yerini aklıselim bir hâl alınca anladım ki bu mesleği hakkıyla ve ahlakıyla yapmayanların yüzünden neden hayallerimi ve ideallerimi geride bırakayım?
İdealler diyince aklınızda akademik başarı yahutta yüksek maaş gelmesin. Benim en büyük idealim; önce kendimin öğrenip özümsemesi daha sonra da bunları başkalarının yararına onlara öğretmek. Bir hayra, şifaya vesile olmak kısaca.
Bugün benim için özel ve kıymetli olan bir sunumu gerçekleştirdim. Mesleğimin nezdimdeki kıymeti harbiyesini ve işini yeterli donanımla ve ahlakla yap(a)mayanların bir kadına bir çocuğa ve dolayısıyla bir topluma neler borçlu olduğunu aktarabilmek istedim.
Haftalar sonra artık bende daha mutlu ve umutluyum anne :)
Yılın ilk çeyreğinde müthiş kitaplar okumama rağmen tek bir inceleme yapmamama şaşırmamalı.. Çünkü üşengeçlikte bir dünya markası olabilirim. Bugün geride bıraktığımız 3 ayda okuduklarım arasında bu kitaba denk gelince nihayet bir inceleme yapma kararı aldım. Daha doğrusu incelememsi bir inceleme yapma kararı.
Öğretmenim Mori'yle Salı
"Öğrenmek, sonra da başkalarına öğretmek. Biz işçilerin gerçekleri öğrenmesi gerekiyor. Hayatin bizler için neden bu denli ağır olduğunu bilmek, anlamak zorundayız..."